ایا نمایندگان مجلس پایبند مصوبات خود در مورد قانون معلولین هست | دکتر سید محمد جعفر ناظم السادات
ایا نمایندگان مجلس پایبند مصوبات خود در مورد قانون معلولین هستند؟
بسیاری از دست اندرکاران دولت و مجلس میدانند که تصویب قانون در مجلس و گواهی ان از سوی شورای نگهبان با چه دشواریهای جانفرسایی همراه است. این جانفرسایی هنگامی بیشتر است که قانون از سوی دولت بعنوان لایحه به مجلس پیشنهاد شده باشد. از همه دشوارتر و توانفرساتر، هنگامی است که طرح یا لایحه پیشنهادی، یک لابی پشت پرده نداشته باشد.
اگر قانون تصویب شده بسود کسانی باشد که، دست کم، نتوانند به چشم دولتیان و مجلسیان نگاه کنند و یک سپاسگزاری ساده هم بنمایند، تصویب ان نشدنی جلوه میکند.
حال خوانندگان در ذهن بپرورانند که لایحه حمایت از معلولین کشور با چه زجری به قانون تبدیل شد. معلولینی که یکی بدون چشم بود و هر نوری برایش تاریک بود، دیگری کر و لال بود و هرگز نتوانست انچه در دل دارد را بر زبان اورد، ان یکی نمیتوانست راه برود تا بتواتد به دیدار وزیر، وکیل یا مدیری برود، دیگری با نارسایی مغزی نتوانست از جهان بهره ای برده باشد، دیگری از کودکی فلج بود و نتوانست با همسالان خود یک بازی ساده بنماید.
اری، همه این کمبودها در برابر امید به خدا و اراده استوار معلولین کم اوردند. همین معلولین با بزرگواری و پیگیری توانستند قانون حمایت از معلولین را در سال ۱۳۹۶ با مهر شورای نگهبان برای اجرا بدست دولت بسپارند.
هنوز چند سالی از اجرای قانون نگذشته بود که اقای ابراهیم رییسی با هزاران قول و قرار از انقلابگری و پشتیبانی از اقشار اسیب پذیر پا به میدان ریاست جمهوری گذاشت. گروهی گفتند این پیمانهایی که این سید ابراهیم میبندد پایه ای ندارد. اما صدا و سیما و دیگران به میدان امدند که این اقا هفت هزار صفحه برنامه دارد. هزاران بار گفتند که دهکهای پایین اجتماع و بویژه کسانی همانند معلولین خیالشان از اقای رییسی اسوده باشد. او صدای محرومین و اسیب دیدگان است و با هزاران اختیاری که دیگران نداشتند به میدان میاید.
افسوس که گویا ان پیمانهای رنگین و فسونگر یکی یکی رنگ میبازند. در لایحه پیشنهادی بودجه ۱۴۰۲ که دولت به مجلس ارایه داده است، گویا دولت همه قانون حمایت از معلولین را ندیده است. روشن نیست که کدامین بخش از دولت و یا کدامین نماینده میخواهد افتخار پایمال کردن حقوق معلولین را از ان خود کند؟ از اقای رییسی هم ندایی بر نمیاید.
ایا نداشتن لابی قدرتمند دلیل چشم پوشی دولت از قانون حمایت از معلولین نیست؟ ایا این افتخار است که دولت و مجلس بعلت ناتوانی معلولین از لابیگری، همه قانون را زیر پا بگذارند؟ ایا اگر این قانون مربوط به بخشهایی همچون صدا و سیما و نهادها بود اینگونه پایمال دولتها میشد؟
چشمداشت جامعه معلولین از نمایندگان مجلس انست که نگذارند دل پر از سوز و گداز معلولین بیش از این در اتش ندانم کاریها بسوزد. خدایی هست و میداند این قانون با چه دلخونی به تصویب رسید. امیدواریم کسانی نخواهند با پایمال ساختن حقوق معلولین، لابیهای قدرت را به دلخوشی برسانند. پول و سرمایه معلولین را بگیرند تا پولداران را شاد کنند.
چشم به راه انیم که مجلس از قانون تصویبی خود کوتاه نیاید و دولت را موظف به اجرای قانون حمایت از معلولین بنماید.
