*امیدواریم دستگاه دیوانی خود را از ننگ مسموم سازی به دور سازد* | دکتر سید محمد جعفر ناظم السادات

*امیدواریم دستگاه دیوانی خود را از ننگ مسموم سازی به دور سازد*
روی هم گذاشتن دیده ها و شنیده ها درباره مسمومیت دانش اموزان ایرانی گویای اگاهی بخشی از ساختارهای بالایی کشور از پشت پرده های این رخداد است. گرچه به بهای ریخته شدن خون هزاران هزار مسلمان، گفته شد که داعش در عراق و سوریه به پایان رسید، نشانه هایی از جوانه زنی اندیشه داعشی در بالاترین بخشهای فرمانفرمایی ما بروز کرده است. امیدواریم که همه این پندارها اشتباه باشد.
بپندارید که بجای پخش گاز مسموم کننده، چند دانش آموز نوشته ای که خوشایند دستگاه دیوانی نبود را پخش میکردند. یا چند دانش اموز دختر جلو مدرسه می ایستادند و به نشانه اعتراض روسری خود را بر میداشتند. انهم در چند استان.
ایا در گذر چند روز با هماهنگی دستگاههای امنیتی و قضایی و دولتی ریشه انان کنده نمیشد؟ ایا تربیونهای گوناگون از مرکز تا روستاها این پدیده را محکوم نمیکردند؟
برای محکوم کردن برداشتن روسری، راهپیمایی برگزار نمیکردیم؟ ایا دستگاه دولت، قضا و مجلس اعلامیه نمیداند و هر یک امادگی خود را برای کوبیدن مشت محکم بر دهان استکبار اعلام نمیکردند؟ ایا دست امریکا و اسراییل در بروز برداشتن روسری از هر سو پدیدار نمیشد؟
حالا گویا از نمونه های ضعیف شده گازهای جنگ شیمیایی در گذر چند ماه به شیوه ای پیاپی در مدارس دخترانه پخش شده است. روشن نیست چرا چندان صدایی از تربیون داران و این همه وزیر و وکیل و مدعی العموم تاکنون شنیده نشده است.
تا انجا که گفته شده، در اغاز جنگهای شیمیایی، صدام از این نمونه گازها علیه سربازان ایرانی و مردم ایران و عراق بهره برد. با این همه، کار انقدر زشت بود که صدام زیر بار راه اندازی جنگ شیمیایی نرفت.
پخش این گازها در مدارس نشانگر ان است که گاز در یک ازمایشگاه با دوز مشخص تولید میشود. پخش کنندگان از اموزشهای لازم برخوردارند و انگیزه پخش ان ایجاد محیط وحشت است تا خانواده ها دختران خود را از مدارس بگیرند. اینکه این گازها در اینده چه خطراتی برای مسموم شدگان دارند را نمیدانیم. میشود براورد نمود که کار از سوی یک تیم مسموم سازی که احساس میکنند از یک چتر امنی برخوردارند مدیریت میشود. انها توانسته اند در تهران، قم و بسیاری از استانها ریشه بدواند.
تیم مسموم ساز از تخصص کارشناسان جنگ شیمیایی و نیز شیوه های روانشناسانه ایجاد وحشت بهره مند هستند.
دانش تولید، خرید و فروش و چگونگی بهره برداری از چنین فراورده هایی در توان اندک کسانی در هر کشور است.
بپندارید که همین گروه تصمیم بگیرد که نوع گاز و دوز انرا برای رسیدن به یک هدف دیگر بالا ببرد. چه بر سر مردم خواهد امد؟ ایا مردم اسیر این گروه خود سر هستند؟ شاید این گروه با دستبرد از ازمایشگاهها، تنها سر سوزنی از توانایی خود را نشان داده باشد و این اغاز ماجرا باشد.
گفته میشود که سراسر بیماری کوید ۱۹ ناشی از نشت مقدار کمی از میکروب این بیماری به فضای بیرون ازمایشگاه بود. کسی از عمدی بودن نشت ان میکروب اگاهی ندارد. ولی عمدی بودن کاربرد گازهای مسموم کننده علیه دانش اموزان ایرانی برای بسیاری روشن شده است.
اگر پخش کنندگان گاز از سوی سازمانهایی همانند منافقین سازماندهی شده بودند، بزودی دستگیر میشدند، در تلویزیون اورده میشدند و در گذر چند روز شاید بعنوان فساد در زمین اعدام میشدند.
همین که همه چیز تا اندازه فراوانی در سکوت خبری است نشانگر همراهی برخی از لایه های دیوانی با این رخداد است. معاون پژوهشی وزیر بهداشت، درمان و اموزش پزشکی نیز گفت که کسانی نمیخواهند دختران تحصیل کنند. شوربختانه کسانی همانند رییس جمهور، وزیر اموزش و پرورش، وزیر کشور، ساختارهای انتظامی، امنیتی و قضایی کشور هم، دست کم در زبان، این پدیده را در زمان لازم به شیوه مناسبی محکوم نکردند.
امیدواریم تا بیش از این دیر نشده است، دستگاه دیوانی روشنگری نماید و نسبت به پاکسازی افراد رخنه کرده اقدام شود. روشنگری راستگویانه، پذیرش اشتباه و مجازات اشتباه کاران بهترین کاری است که دستگاه دیوانی میتواند بدان دست یازد.