*چرا دستگاه قضاییه درباره مسمومیت دانش اموزان ساکت است؟* گمان | دکتر سید محمد جعفر ناظم السادات

*چرا دستگاه قضاییه درباره مسمومیت دانش اموزان ساکت است؟*
گمان میرود که بسیاری از کنشگران اجتماعی به این باور رسیده باشند که لایه هایی از دستگاه فرمانروایی از چگونگی مسمومیت دانش اموزان دختر اگاهی دارند. اینکه چرا اگاهان چندین ماه است که دانسته های خود را پنهان میکنند، روشن نیست.
گفته شده است که از این گازهای مسموم کننده، پیش از این صدام نیز از این گازها علیه مردم ایران و عراق استفاده کرده است. بنابراین این گازها نمیتواند به این اسانی از برخی ازمایشگاههای تحت کنترل بیرون اورده شود. با این حال چرا پنهان میکنند خدا میداند.
ان نماینده ای که این پدیده را به منافقین نسبت داد یا وزیر کشور که پدیده را بسیار عادی جلوه میدهد و میگوید تاکنون کسی دستگیر نشده است کاش پاسخگوی قوه قضاییه و مدعی العموم میشدند. اگر یکی از این دختران روسری خود را بیرون میاورد چگونه کشور دارای هزاران مدعی قانون میشد؟ حالا که این بیگناهان مظلومانه مسموم میشوند چگونه کسی پاسخگو نیست؟
روشن نیست چرا مدعی العموم که برای یک سطر نوشته یا یک روسری کنار رفته ان اندازه حساسیت داشت حالا کجاست؟
منافقین چنین قدرتی ندارند و گمان میرود نسبت دادن این پدیده به انان برای گمراه کردن مردم از شناسایی گناهکاران است. مسمومیت گسترده و پیاپی دانش اموزان و بویژه دختران موضوع کوچکی نیست که وزیر کشور بدان حساسیت نداشته باشد. وزیر کشور برای رسیدگی به چنین کارهایی وزیر شده است. بی انگیزگی در گفتار وزیر و اینکه وانمود میسازد چیز مهمی رخ نداده است، پرسش بر انگیز است و بایستی از سوی دستگاه قضا و خانواده های اسیب دیده مورد پرسش قرار گیرد.
اگر چنین رخدادی در کشورهای پاسخگو رخ داده بود در گام نخست وزیر کشور و وزیر اموزش و پرورش ناچار به استعفا میشدند. دست کم انها میتوانستند در گذر چند ماه گذشته بگویند کاری از دست انها بر نمیاید و مردم خودشان پاسداری از مدارس را بر دوش گیرند.
به هر حال امید است دادگستری درباره این پدیده که نمونه بارز فساد در زمین و ایجاد ترور و وحشت است گزارشی ارایه نماید. چشمداشت ان است که نقش لایه هایی از دستگاه دیوانی که بنظر میرسد در این پدیده یا نقش دارند یا کوتاهی کرده اند هم روشن گردد.
اگر دادگستری ایران کوتاهی کند این رخداد میتواند اعتبار جهانی کشور را بیش از پیش تهدید کند و دستمایه رسانه های خارجی علیه دستگاه دیوانی گردد.