. . فرهنگِ سازمانی‌تان برای اخلاقِ تردید چه‌قدر جا دارد؟ نوعی | مدیریت سپید

.
.
فرهنگِ سازمانی‌تان
برای اخلاقِ تردید چه‌قدر جا دارد؟

نوعی از "من می‌دانم" در "اطمینان" وجود دارد که به راحتی به نگرشی کورکورانه منجر می‌شود، به‌ویژه هنگامی که باور داشته باشید "بله گفتن"، بهترین کار است.

از طرف دیگر، "تردید"، ذهن را باز نگه می‌دارد، به کنش‌های متفاوت و ادراکات‌ی نو از جهان منجر می‌شود.

وقتی "می‌دانم"، دیگر نیازی به گوش دادن ندارم.
امّا وقتی "شک" دارم، دیدگاه‌های دیگران معنای بیش‌تری پیدا می‌کنند.

امّا در دنیای امروز، مشکل‌مان با "تردید" این است که در فرهنگِ پُرشتاب، کُندمان می‌کند و باعثِ عقب‌افتادن می‌شود.

از دبستان تا دانشگاه یاد می‌گیریم که "بدانیم".
امّا لازم‌ست "شک کردن" را نیز بیاموزیم.
ما باید یاد بگیریم "درنگ" کنیم.
باید یاد بگیریم "تجدیدنظر" کنیم.

"اخلاقِ تردید" یعنی ما باید بیشتر شک کنیم و از نه گفتن بیشتر لذّت ببریم؛ هم‌چنین
شاملِ تعهدی‌ست به تردیدِ مداوم درباره‌ی این‌که خودمان چه کسی هستیم.

□ محکم بایست
■ سِوند برینکمن
.
.
.