تنهایی گاهی یک جزیره دوست داشتنی است که بعضی‌ها دوست دارند به آنجا بروند و گاهی هم یک زندان نمور و تاریک است که خیلی‌ها می خواهند از آن بگریزند.
تنهایی گاهی پاداش اندیشه‌ورزی و شناخت خود است و گاهی تاوان اشتباهات است و شکنجه‌ای ناخواسته و عذاب‌آور.
تنهایی هزار و یک چهره و قیافه دارد، هم قیافه‌ای مهربان و دوست داشتنی و صمیمی و هم چهره‌ای ترسناک و خشن و نامهربان.
آدم‌ها می‌توانند در جمع باشند و احساس تنهایی کنند یا تنها باشند و احساس کنند که به تنهایی یک جماعتند.
تنهایی هیولا_فرشته ای است که باید او را شناخت. باید او را فهمید، باید او را یاد گرفت.
تنهایی قواعدی دارد و آدابی، راه و رسمی دارد، قانون هایی دارد نانوشته.
گاهی باید از تنهایی به در آمد، گاهی باید به آن پناه برد.
عرفان نظرآهاری
@dr_robab_hamedi
