*ای خدا در چهارشنبه سوری بی خردی تا به کی؟* از هزاران سال پیش | دکتر سید محمد جعفر ناظم السادات

*ای خدا در چهارشنبه سوری بی خردی تا به کی؟*
از هزاران سال پیش تاکنون ایرانیان به رسم کهن، چهارشنبه سوری را گرامی میدارند. باور بسیاری بر این است که این جشن به بهانه گواهی شدن پاکدامنی سیاوش است. سیاوش فرزند شاه ایران زمین، از سوی نابخردانی متهم به خیانت به زن پدری خود شده بود. برای نشان دادن پاکدامنیش، او پدرش شاه ایران، خواست که روا دارد به خرمنهایی از اتش بزند. او به شاه گفت اگر با تندرستی از کوههای اتش گذشتم، انرا نشانه پاکدامنیم گواهی کن. شاه پذیرفت و سیاوش بی باکانه سوار بر اسب، بر خرمنهای اتش تاخت و تندرست از ان بیرون امد.
شاه به بهانه گواهی شدن پاکدامنی پسرش دستور جشن و سرور سراسری داد. ایران انروز در جشن پیروزی پاکدامنی بپا خواست. چند هزار سال است که این اتش پاکان نسوز، هنوز بر افروخته است. ایرانیان دوست دارند که این اتش اهریمن سوز و پاک نسوز را در دل و یاد خود زنده نگه دارند.
گمان میرود که دولتهای پس از اسلام یا با پذیرش و یا با ندیدن از کنار این رسم چند هزار ساله گذر کردند. شوربختانه چهل و اندی سال است که ما به شیوه های گوناگون به جنگ با این پدیده رفته ایم. هربار بدون ارزیابی درست، انرا خرافات خواندیم. گویا خودمان در کتابهای دینی نه داستان یوسف ع داریم، نه ابراهیم ع و نه عیسی مسیح ع.
دولت ما هرگز نیامد جاهای ویژه ای را برای اتش بازی و جشن همگانی در دسترس مردم بگذارد تا افروختن اتش و پریدن از روی ان و هرگونه اتش بازی دیگر، درست و بدون خشونت مدیریت شود.
با انکه میدانند گفته های انان در رادیو و تلوزیون کاربرد چندانی ندارد، هر بار با نشان دادن تن های سوخته و زندگی ویران شده خانواده ها، درخواستشان فراموشی جشن است. با چهل و اندی سال شکست، باز هم همان شیوه را پیگیری میکنند.
دستگاه دیوانی ما دو راه را پیش روی مردم گذاشته است یا فراموشی رسم کهن یا سوختن در اتش قهر بالا سریها.
اگر خردمندی بود شاید میشد از این جشن که بنای ان بر نسوختن پاکان است، افزون بر ایرانیان دیگر مردم جهان را نیز برای همکاری در جشن به کشور فرا خواند. چه ابزار خوبی است این جشن برای کشانیدن توریست به ایران و تولید ثروت و ارزش برای مردم. ایا نمیشود در این جشن اتش نسوزی، یادی هم از حضرت ابراهیم ع و گلستان شدن اتش بر او کرد؟ چرا با یادمانه ها بجنگیم؟ بگذاریم هر کس از این جشن انچنان که میخواهد دلخوش باشد.
چه زیباییهایی دارد فرهنگ و تاریخ این سرزمین که با نادانیهای ما به بیراهه میرود. اگر اندکی خردمندی بود، نه تنها کسی در اتش چهارشنبه سوری نمیسوخت که به اندازه میلیونها بار پزشک رفتن، ایرانیها از بسیاری از دردها درمان میشدند. یادمان نرود که شادی، خنده و جشن دور همی در کنار گرمای اتش، دروازه تندرستی بدون هزینه است.