سه معاون و خود رییس دانشگاه یا از شاگردان یا از دوستان و ارادت | دکتر سید محمد جعفر ناظم السادات

سه معاون و خود رییس دانشگاه یا از شاگردان یا از دوستان و ارادتمندان نزدیک این گروه چند نفره ما بودند.
در ان زمان شهر شیراز و مرودشت دانشگاه ازاد نداشتند و گونه ای از رقابت میان ارسنجان و مرودشت بود.
نماینده وقت شهرستان که در ان نشست نبود، بیش از گسترش دانشگاه در ارسنجان، نگاهش به راه اندازی واحد دانشگاهی مرودشت بود. البته از دیدگاه خودشان دلیل درستی داشتند که جای گفتگو در باره ان اینجا نیست.
نگرانی در رقابت میان ارسنجان و مرودشت، از سوی دکتر جاسبی بعنوان یک بازدارنده یاداوری شد.
هر کس در این باره صحبتی نمود که جای خود ارزشمند بود. همگی تلاش داشتند که بگویند ارسنجان پتانسیل گسترش بعنوان شهرک دانشگاهی را دارد.
در این میان شادروان دکتر رییس السادات که در گفتگو و تیپ شخصیتی دارای ارزشهای ویژه خود بودند به دکتر جاسبی فرمودند بگذارید این دو شهر تاریخی برای دانش اندوزی با یکدیگر رقابت و بر روی ان سرمایه گذاری کنند. گذشته تاریخی ارسنجان وتمدن ایران زمین در تخت جمشید و سرزمین پارس را یاداور شدند. تاریخ ایران در مرودشت و استخر را یاداوری و ستودند. گفتند چه ایرادی دارد که هر دو شهر باستانی توان خود را برای دانش افزایی مردم این سرزمین به میدان اورند؟ بگذارید مردم در این دو شهر به رقابتی سنگین بپردازند.
شاید دکتر جاسبی و دیگر مدیران دانشگاه بر این باور بود که ما دوستدار راه اندازی دانشگاه در مرودشت نیستیم. گفته های شادروان دکتر رییس السادات و بحث گسترش رقابتها و سرمایه گذاریها در دانش اندوزی، فضای نشست را دگرگون کرد. بسیار شیرین استدلال کردند.
دکتر جاسبی در پایان با خنده رو به اینجانب کردند و گفتند با این ترکیبی که به میدان اوردی چاره ای جز پذیرش درخواست شما نداریم. ادامه دادند که عمامه دار و کراواتی، درس نخوانده و استادان برجسته کشوری در دانشهای گوناگون همه در کنار هم یک چیز میخواهند‌. همه برای گسترش دانشگاه ارسنجان یک زبانند. همان نشست ابزاری شد تا دانشگاه ازاد اسلامی ارسنجان که در آغاز با سنجه های دانشگاهی یک واحد بسیار کوچک بود، در هنگامی که پس از پنج سال ان را بدرود میگفتم واحد بزرگ دانشگاهی و بالاتر از بسیاری از دانشگاههای ازاد در مراکز استانهای کشور و حتی شیراز باشد. البته شیراز یکی دو سال پس از ارسنجان دارای دانشگاه ازاد اسلامی شد.
یاد و خاطره همه اسمانی شده های این نشست کار ساز گرامی باد.
خداوند به جناب اقای مهندس محمد حسین شیرازی بزرگوار که خانه اش پایگاهی برای گسترش واحد دانشگاهی ارسنجان بود نیز زندگی همراه با سر افرازی ارزانی فرماید. برای همه انانیکه در راه پیشرفت اموزش و پرورش، اموزش عالی و فرهنگ این سرزمین گامی به جلو برداشتند، بهترینها را ارزومندم.
خدا نگهدار همگی