می خواهم ات با من بدوراز دیگران باشی تنها   برایم،  مثل   «ماد | شــــــــــیرکــــــوژ ژوور و نـــــــاوچـــــه ی مه نمی

می خواهم ات با من بدوراز دیگران باشی
تنها   برایم،  مثل   «مادر»  مهربان  باشی

در فصل دلسردی چو خورشیدی بتابی، یا
مانندِ  چایی داغ ، در  یک استکان  باشی

حتی خیالم از تو راحت باشد آن وقتی
در جستجویت  باشم  و تو  ناگهان باشی

در عشق  با تو  اوج می‌گیرم  زمانی که
بال و  پرِ  پروازِ  من ، در آسِمان  باشی

این  باغ  اشعارم  بهاری  می شود وقتی
گل کرده ام در عشق، تا تو باغِبان باشی

سرچشمه ای از عشق باشی آنچنان جاری
چون رود خونی در رگم، هردَم روان باشی

راضی نشو ای عشق تا دست از تو بردارم
تقدیر این بوده که با من هر زمان باشی