همه‌ی ما یک اشتراک داریم و آن فطرت و منبع حقیقتی است که خدای م | خودشناسی ... خودت را ببین
همه‌ی ما یک اشتراک داریم و آن فطرت و منبع حقیقتی است که خدای متعال درون ما قرار داده که با هم مشترک است که باعث میشود با یکدیگر بحث کنیم و حرف یکدیگر را بفهمیم و راجع به درست و غلط و حق و باطل به یکدیگر تذکر دهیم
هر کسی مصیر (صیرورت و شدن) خودش را طی می‌کند و به فکر سعادت خودش است چون هیچ چیز مهمتر از آن نیست
تلاش می‌کنیم، صادقانه فقط آنچه را که می‌فهمیم و می‌یابیم و وجدان می‌کنیم، بیان کنیم
و آنچه را نمی‌فهمیم، بگوییم نمی‌دانم
سوالاتی که داریم، میپرسیم
و پاسخ‌ها را با معیار حق و باطلی که درون خود داریم یعنی با فطرت و فهم خود میسنجیم و اگر ببینیم یکی از ما به جای مراجعه به یافته ها، تحت تاثیر بافته‌ها و علوم حصولی است، از روی علاقه‌ای که به یکدیگر داریم، بی‌رحمانه به او تذکر می‌دهیم
گاهی برای اینکه مطالبی که قبلا فهمیدیم، یادآوری کنیم، به بهانه‌های مختلف یکدیگر را به چالش می‌کشیم تا باب تفکری شود و اشاره ای شود برای مراجعه ی به فطرت و خدا و مشاهده‌ی حقیقت
و گاهی در مرحله ای هستیم که نیاز داریم سکوت کنیم و ببینیم و بشنویم و تحلیل کنیم و رشد کنیم
مهم این است هرکسی ملتزم به حقی باشد که در مرحله‌ی فعلی‌اش میبیند و می‌فهمد تا خدا عقلش را کامل‌تر کند
حق یکی بیشتر نیست
بسیاری از اختلاف های ما به این معنی نیست که یکی حق و دیگری باطل است
علت اختلاف گاهی در اسم‌گذاری های متفاوت ماست
یعنی هر دو یک حقیقت را با اسامی مختلف بیان میکنند
و گاهی هم علت اختلاف‌ها تفاوت وسعت نگاه به حقیقت است، یعنی آنچه من از زاویه ی نگاه خودم میبینم واقعا حق است، درست است
اما آنچه دیگری میبیند هم از زاویه ی او درست است
و اگر ما بزرگتر شویم و وسعت نگاهمان بیشتر شود و زوایای بیشتری را بتوانیم ببینیم، طرف مقابل را درک خواهیم کرد و برچسب ناحق به او نخواهیم زد.
نویسنده: سجاد جعفری
@mahfelekhodshenasi
