بسیاری از برچسب‌هایی که به بچه‌ها می‌زنیم برای تعریف و تمجید، | خودشناسی ... خودت را ببین
بسیاری از برچسب‌هایی که به بچه‌ها می‌زنیم برای تعریف و تمجید، در بزرگسالی مایه‌ی عذاب‌شان خواهد شد.
مثلا اگر بچه‌ای بخاطر آرام بودن و درخواست نداشتن و لوس نبودن و پیشرفت تحصیلی توجه دریافت می‌کند همیشه از او بعنوان کسی که چقدر خوب است که هیچ اذیتی ندارد یاد نکنید، این بچه‌ها با اینکه بسیار قابل توجه هستند به خاطر همین صفات، از طرفی توجه لازم را هم دریافت نمی کنند.
چون همیشه یک دیگری‌ای بوده که او بیشتر به مراقبت و توجه نیاز داشته ، حتی اگر خواهر یا برادر نبوده باشد، خودِ مادر یا پدر بوده است.
آگاه باشید و بدانید که #وینیکات روانکاو بزرگ اطفال شما را هشدار داد به اینکه بچه‌ای که اذیت نمی‌کند گاز نمیگیرد، داد نمی‌زند خشم‌اش، کلافگی‌اش، اضطرابش و ترسش را نشان نمی‌دهد، صدا از او بلند نمی‌شود.
احتمال زیاد #خودِ_دروغین (false self )در او تشکیل شده است و او خودِ واقعی‌اش را تجربه نمی‌کند، چون به اندازه کافی والد را اَمن برای دیدنِ بخش‌های مختلف وجودش نمی‌بیند.
معمولا والدین یا سایر والدین از این بچه‌ها بعنوان الگو و گاه چماق برای زدن توی سرِ سایرِ بچه‌ها استفاده می‌کنند،( درصدی هم ممکن است ذاتا بچه سرشت آرام و بی اذیتی داشته باشد) در نهایت معمولا در اینها خودشیفتگیِ سالمِ مورد نیازِ رشدی وجود ندارد، تا در بررگسالی به کمک شان بیاید، اگر کسی به آنها فیدبکِ خوب بدهد به سختی باور می‌کنند، هم محبت آدم‌ها را می‌خواهند، هم وقتی هست پَسَش می‌زنند.
دوست داشته شدن برای آنها فشار و مسئولیت زیادی می‌آورد و همیشه بارِ این دوست داشته شدن را روی خود حس می‌کنند، معمولا در بزرگسالی نقابِ قوی بودن روی خود می‌کشند و بابتش اعتبار می‌گیرند، ولی این ظاهرِ داستان است، از اینکه باید همه نیازهای خودشان را خودشان ارضا کنند خسته‌اند ولی به خود حق شکایت نمی‌دهند، حق لوس شدن حتی جایی که باید، نمی‌دهند.
برای کمک به آنها این بخش آنها را تحسین نکنید، از ایشان بپرسید چطور در موقعیت هایی که طبیعتا باید اذیت شوی هم صدایی از تو در نمی‌آید، به او حق بدهید که گاهی شاکی باشد و او را متوجه کنید که اشکالی ندارد، نیازش را مطرح کند و فرصت بدهد به دیگران هم که به او کمک کنند.
نسرین زحمتکش... رواندرمانگر تحلیلی
@mahfelekhodshenasi
