فرزندان من
ماهیان کوچک من ، روز اول مهر را بە یاد دارید کە با اشتیاقی فراوان و با نگاەهای مضطرب و شور و شعف بسیار دست در دست پدر و مادرتان راهیِ مدرسە شدید .
یادتان هست کە در میان جمعیت انبوە دانش آموزان مدرسە دست پدر و مادرتان را رها کردید ...
اما دستانی دیگر در دست شما نهادە شد دستانی بە گرمی پنجەهای آفتاب ، دستانی کە تکیەگاە دستان لرزان شما شد تا موقع نوشتن بتوانید بنویسید و البتە زیبا بنویسید.
آری ، دست پدر ومادرتان را کە رها کردید ، من دستانتان را گرفتم تا خواندن و نوشتن را بە شما بیاموزم و از دنیای جهل و نادانی دور شوید و با تلاش و کوشش بە سوی آسمان دانایی پرواز کنید.
امروز بیشتر از شما و پدر و مادرتان ، من خوشحالم و در پوست خود نمی گنجم چرا کە توانستم پایەهای نهال علم و دانش را در وجود شما برویانم و با تغذیەی تفکر و بینش درختی تنومند و پربار بوجود آورم ، بلکە در آیندە جامعە از میوەهای آگاهی و روشنگری شما بخورند و در ساختن جهانی با شهرواندان مطلوب سهمی عظیم داشتە باشید.
دوستدار شما
ناصر اعلانی
