روز دیدار غم است ؛ قول دادم که در این یادبود فقط من باشم. امدم | مهدے

روز دیدار غم است ؛ قول دادم که در این یادبود فقط من باشم.
امدم دست کشم بر سر و گوش عرق کرده ی دنیای خودم ، کمی هم به فکر غم خویش باشم.
که این قلب دیگر مفت هم نمی ارزد هیچ، در دلم آهن تفت دیده ی بسیاری هست.
عهد بستم در اندیشه خود حبس شوم ، دل به بالا بلندای خیالی ندهم : آمدی پلک باز کردی در نگاهم. مات و مبهوت شدم.
لعنتی پیش خودم زیر سوالم بردی!
زیبا بود؛ باز هم نشد اسمی از تو نرود در نهایت، در این بازی هم کیشم کردی.