ادامه فصل پنجم خدای تعالی در این هدایت و راهنمایی، بلکه در ای | فاطمه الزهرا بضعه الرسول(مکتب عصمتیه)
ادامه فصل پنجم
خدای تعالی در این هدایت و راهنمایی، بلکه در این عبادت ها و اخلاص ها و بندگی ها بر ما منت های عظیم جسیم دارد که تا چشم بصیرت و دیده برزخی واقع بین باز نشود نمی توانیم بفهمیم، و مادامی که در این عالم تنگ و تاریک و ظلمتکده طبیعت هستیم، و دچار سلسه های زمانی و حبس تاریک امتداد مکانیم، ادراک منت های بزرگ خدا را نمی کنیم و نعمت های خداوند را در همین اخلاص و عبادت دانسته، در آن راهنمایی و هدایت تصور می نماییم.
مبادا گمان کنی که ما منت داریم بر انبیای معظم یا اولیای مکرم خدا، یا بر علمای امت که راهنمای سعادت و خلاصی ما هستند و ما را از جهل و ظلمت و بدبختی نجات دادند و به عالم نور و سرور و بهجت و عظمت دعوت کردند.
و آن همه تحمل مشقت ها و زحمت ها نمودند و می کنند برای تربیت ما و برای نجات ما از آن ظلمت هایی که لازمه اعتقادات باطله و جهل های مرکب است، و از آن فشارها و عذاب هایی که صورت ملکات و اخلاق رذیله است، و از آن صورت های موحشه و مدهشه که ملکوت اعمال و افعال قبیحه ما است، و برای رسیدن ماها به آن نورها و بهجت و سرورها و راحتی و خوشی ها و حور و قصور که نمی توانیم تصور آن ها بکنیم.
و این عالم ملک به همه عظمت که دارد، تنگ تر از آن است که یکی از حله های بهشتی را در او بیاورید، و این چشم های ما طاقت دیدن یک تار موی حورالعین را ندارد، که تمام این ها صورت ملکوتی آن عقاید و اخلاق و اعمالی است که انبیای معظم، خصوصا صاحب کشف کلی و دستور جامع خاتم پیغمبران صلی الله علیه و آله و علیهم آن ها را به وحی الهی درک فرموده و دیده و شنیده، بلکه عقلا را تخطئه می کنند، همیشه با آن ها در مقام ستیزه و جنگ و جدال بر آمدیم، و آن نفوس زکیه مطمئنه و ارواح طیبه طاهره به واسطه شفقت و رحمتی که بر بندگان خدا داشتند، هیچ گاه از دعوت خویش به واسطه نادانی ما کوتاهی نفرمودند، و با زور و زر ما را به سوی بهشت و سعادت کشیدند، بدون این که اجر و مزدی از ما بخواهند.
آن وقت هم که رسول اکرم صلی الله علیه و آله منحصر می کنند اجر خود را مودت ذوی القربی، صورت این مودت و محبت در عالم دیگر برای ما شاید از همه صور نورانی تر باشد. آن هم برای خود ما است و رسیدن ما به سعادت و رحمت. پس مزد رسالت عاید خود ما شد و ما برای آن ها چه نفعی دارد؟ شما و ما بر علما امت منتی داریم؟
از آن شخص مساله گو گرفته تا آن نبی مکرم، تا ذات مقدس حق جل جلاله هر کس به مرتبه و مقام خود که راه هدایت را به ما نشان می دهند، بر ما منت ها دارند که جزای آن ها را در این عالم نمی توانیم بدهیم. این عالم لایق جزای آن ها نیست.
چنان چه خدای تعالی می فرماید: یعنی بگو به آنها که به تو منت گذاشتند به اسلام خود، و گفتند ما اسلام آوردیم بی جنگ: منت نگذارید بر من به اسلام خود، بلکه خدا منت می گذارد بر شما به هدایت کردن شما را به ایمان که مدعی آن هستید، اگر راستگو هستید در این ادعا، همانا خدا می داند پنهانی های آسمان ها و زمین را، و خدا بینا است به آنچه می کنید.
پس اگر ما صادق باشیم در دعوی ایمان، خداوند در همین ایمان هم بر ما منت دارد.
خداوند، بصیر به عالم غیب است و می داند صور اعمال ما و صورت ایمان و اسلام ما در عالم غیب چیست. ما بیچاره ها چون اطلاع از حقیقت نداریم، از مساله گو کسب علم می کنیم و به او منت می گذاریم.
تقلید عالم می کنیم، منت می گذاریم. نماز جماعت به عالم به عالم می خوانیم به او منت می گذاریم، با این که آنها بر ما منت دارند.
و خود ما خبر نداریم. بلکه این منت ها اعمال ما را واژگون می نماید و در سجین کشیده، آن ها را به باد فنا می دهد.
