هیچوقت نداشتنت رو یاد نگرفتم. چون از اولین باری که دیدمت قلبمو | کافه لاو

هیچوقت نداشتنت رو یاد نگرفتم. چون از اولین باری که دیدمت قلبمو قانع کردم که تنها محبوب تمام عمرش قراره یه نفر باشه‌ یه نفری که موج موهاش پرپیچ تر از باد کوهستانه و بوی اغوشش خاطر انگیز تر از عطر ماه و شب. احساسات من او نقدر بهت شدیدن که از تلنبار دلم به چشمام نواری خیس از اشک و ذوق متصله و من نمیدونم هر لحظه میتونم کدوم رو کنترل کنم؛ انگار افسار همه چیز از دستهای من خارجه و من دوستش دارم. این سرپیچی شیرین قلبم از عالم رو! چون تو ارزش تمام این هارو داری، یکدانه محبوم‌امید بودن‌به‌چهره‌ی‌تومی‌اید، به‌خنده‌های‌تو