روزه سه روز پنجشنبه، جمعه و شنبه از ماه ذیقعده از کتاب اقبال ا | اقبال الاعمال

روزه سه روز پنجشنبه، جمعه و شنبه از ماه ذیقعده
از کتاب اقبال الاعمال سیدبن طاووس (ره)

رسول خدا-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-فرمود:
مَنْ صَامَ مِنْ شَهْرٍ حَرَامٍ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ الْخَمِیسَ وَ الْجُمُعَهَ وَ السَّبْتَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِبَادَهَ سَنَهٍ
«هر کس  سه روز از ماه حرام، یعنى روزهاى پنجشنبه و جمعه و شنبه را روزه بدارد، خداوند عبادت یک سال را براى او مى‌نویسد.»

در کتاب «دستور المذکّرین» به نقل از پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آمده است:

مَنْ صَامَ هَذِهِ الثَّلَاثَهَ أَیَّامٍ کَتَبَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَهُ عِبَادَهَ تِسْعَ مِائَهَ سَنَهٍ صِیَامٌ نَهَارُهَا وَ قِیَامٌ لَیْلُهَا
«هرکس این  سه  روز را روزه بدارد، خداوند-تبارک و تعالى-عبادت  نهصد سال را براى او مى‌نویسد، به‌گونه‌اى که گویى در این مدت روزها را روزه بوده و شب‌ها به شب‌خیزى و عبادت پرداخته است.»

گفته نشود که چرا در این روایت، به‌جاى روزه داشتن «روز چهارشنبه» ، روزه‌ى «روز شنبه» ذکر شده است؛ زیرا هیچ‌کس جز خداوند-جلّ جلاله-که بر امور غیبى آگاه است، اسرار عبادات را نمى‌داند. ازاین‌رو، گزینش عبادت خاص از میان عبادات گوناگون، به دست او است و شاید علت این گزینش آن باشد که خداوند متعال اراده کرده است که روزه‌دارى این  سه  روز مبارک از این ماه‌هاى مبارک، با روز مبارک- یعنى پنجشنبه-آغاز گردد و با روز مبارک دیگر-یعنى شنبه-پایان یابد. زیرا در حدیث آمده است که پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-فرمود:
بُورِکَ لِأُمَّتِی فِی سَبْتِهَا وَ خَمِیسِهَا
«روز شنبه و پنجشنبه براى امت من مبارک است.»
و این براى بزرگداشت این  سه  روز روزه است که در ماه‌هاى بزرگ، مبارک، گرامى و حرام واقع شده است.
احتمال دیگر آن است که: چون روز «یکشنبه» از ماه‌هاى حرام، عظمت خاصى دارد، چنان‌که پیش از این یاد کردیم و افزون بر آن، یکشنبه روزى است که آفرینش دنیا در آن آغاز شده است. بنابراین، علت روزه‌ى این  سه  روز از جمله روز «شنبه» که روز فراغت از آفرینش دنیا و پایان خلقت آن است، آن است که در کنار روز «یکشنبه» قرار گیرد و انسان در این روزها به خاطر آغاز و پایان آفرینش دنیا، از خدا سپاسگزارى نموده و با روزه‌دارى آن‌ها را بزرگ بدارد.
@aleghbal