#یک_داستان_یک_پند در تشییع جنازه یکی از آشنایان ثروتمند ب | امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)
#یک_داستان_یک_پند
در تشییع جنازه یکی از آشنایان ثروتمند برای رضای خدا و تنبیه نفس مدد الهی حاضر شدم. خاطری ملکی مدام مرا یاد مرگ و نداشتن عمل صالح و کثرت گناهان انداخته است و حالت معنوی و صلوات عجیبی از رحمت الهی دارم. به ناگاه در آخر دفن کسی بلند ندا می‌دهد: «دوستان! برای نهار تالار.... منتظرتان هستیم.»
هوای نفس و شیطان با یادآوری غذاهای لوکس که رسم میزبان ثروتمند است مرا دوباره به دنیا مشغول می‌کند و با تداعی لذتی از دنیا، دوباره لذت اندیشه به مرگ را از من می‌گیرد. آری شیطان به راستی چنین قصد دارد حال و هوای معنوی ما را در همه جا با ذکر دنیا از ما سَلب کند...
در بحار الأنوار از امام باقر علیه السَّلام آمده است: دعوت به تشییع جنازه را بپذیر که مرگ و آخرت را به یاد تو می‌اندازد، و حضور در ولیمه را اگر همزمان با تشییع جنازه به آن دعوت شده بودی نپذیر که ذکر دنیا و غفلت در آخرت، در آن است...
به راستی که بدعت‌ها چنین بدست شیطان ما را از حقیقت فهم زندگی‌مان غافل می‌سازد؛ و برای همین است که طبق حدیث نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) در پنج امر اطعام جایز و نیک است:
1) خرید خانه، 2) سفر حج، 3) عروسی، 4) تولد فرزند، 5) ختنه فرزند ذکور
اگر دقت داشته باشیم در فوت و مرگ، اطعام جز سنت‌های نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست؛ چون باعث می‌شود هوای نفس‌مان ما را از بهره‌وری از برکات معنوی تشییع جنازه محروم کند.
از سوی دیگر در پنج مورد ذکر شدۀ اطعام، انسان می‌تواند هر زمان آمادگی داشت به آن اقدام کند؛ ولی مرگ بی‌خبر می‌آید و چه بسا در فقر انسان، انسان را گرفتار سازد...
