و روز
از آخرین تُلُمبه‌ی شبِ پُر انتظار
آغاز می‌شود.
و اکنون سپیده‌دمی که شعله‌ی چراغِ مرا
در تاقچه کونِ وَرقُلمبیده‌ی دنیا بی‌رنگ می‌کند
تا مرغکانِ بومیِ رنگ را
در بوته‌های قالی از سکوتِ خواب برانگیزد،
پنداری آفتابی‌ست
که به آشتی
در خونِ من طالع می‌شود...
صبح بخیر
@susisnews رسانه سوسیس
