خنده آغاز غضب بود نمی دانستیم
صبحدم اول شب بود نمی دانستیم
هر که زین خاک سفر کرد مرا سوخت و رفت
مرگ پیدایش تب بود نمی دانستیم
شدت غفلت ما بود که مقصد زایید
همه راه، طلب بود نمی دانستیم
جهل پنداشت عطش نهر ندارد در خود
رمضان نیز رجب بود نمی دانستیم
بوسه چیز دگری بود پس از این همه عشق
آخرین قافیه لب بود نمی دانستیم
معنی زنجانی
@sohrabiOfficial
