2023-05-05 20:45:30
#اختصاصی
زمستان عربی و احساس سرمای ایالات متحده
دن پری، سردبیر سابق بخش خاورمیانه و سردبیر سابق بخش اروپایی-آفریقایی آسوشیتدپرس
من تنش قاهره را به یاد میآورم. حدود یک دهه پیش بود که با همکاران و دوستان اساساً شب زنده دارم منتظر بودیم تا ارتش مصر دولت اخوان المسلمین در مصر را سرنگون کند. بنابراین بلافاصله پس از بهار عربی، برای همه با تیزبینی آشکار شد که این اتفاق در راه است. اما نکته عجیب اینجاست: بسیاری از افراد تحصیل کرده، ثروتمندتر و پیشرفته در میان مردم محلی مشتاق آن بودند و اساساً این فرض اساسی که در غرب بسیار رایج است، اینکه مردم آزادی و دموکراسی را میخواهند، در آنجا صادق نبود. خیلیها چیز دیگری میخواستند.
دلیل این امر به همان اندازه ساده و ناامیدکننده بود. آنها به مصریان هموطن خود برای انتخاب عاقلانه در مورد رهبری و سیاست اعتماد نداشتند، به ویژه به این دلیل که بیش از یک چهارم مردم بیسواد هستند. بسیاری از کسانی که وضعیت بهتری داشتند معتقد بودند که همشهریانشان نادان و مستعد سوء استفاده هستند.
وقتی مردم سو استفاده اخوانالمسلمین را دیدند و چنین ثمرهای از حکومت اکثریت باشد، «نخبگان» را که به دنبال سایر نظامهای حکومتی هستند، خواهید یافت. در مورد مصر، در حدود یک سالی که دولت اخوان «محمد مرسی» در قدرت بود، این امر ملایم بود. من دقیقاً صحبتهای داغی که در مورد اینکه چگونه «بیکینیها و مشروبات الکلی» به زودی پس از اعلام برنده شدن مرسی در اولین انتخابات ریاست جمهوری پس از دوران حسنی مبارک، غیرقانونی میشوند را به یاد میآورم. او ۵۱ درصد از ۲۶ میلیون رای معتبر را دریافت کرد. اما عملاً چنین چیزی اتفاق نیفتاد و ما هرگز نمیدانیم که آیا این بخشی از طرح اخوان بود یا خیر زیرا مرسی توسط ارتش در ۳ ژوئیه ۲۰۱۳ برکنار شد.
روزنامهنگاران در مصر در آن زمان با فشارهای بیمعنی مواجه شدند تا بر اساس این واقعیت غیرقابل انکار اما بیربط که برکناری مرسی با اعتراضهای گسترده مردمی علیه او همزمان شد، به آنچه روی داده برچسب «کودتای نظامی» نزنند. در هر صورت، با وجود چندین انتخابات کاملاً مدیریت شده از آن زمان تاکنون، تنها افراد ساده لوح ادعا میکنند که مصر امروز یک حکومت دموکراسی است. نه تنها اخوان المسلمین، بلکه بسیاری دیگر از مخالفان رژیم در زندان- جایی که خود مرسی در آن مرده است – به سر میبرند و آزادی بیان برای افراد بسیار شجاع یا به شدت احمق است.
در عین حال، میدانم که بسیاری از نخبگان مصری به اندازه کافی خوشحال هستند که «ثبات» برقرار شده است و رئیسجمهور عبدالفتاح السیسی دشمن آشکار افراطگرایی و گروههای تروریستی مانند داعش است. من هم با آنها موافقم. اما دموکراسی، حداقل به شکلی که ما آن را در غرب تعریف میکنیم، آشکارا در مصر جا نیفتاده است.
بسیاری از مناطق دیگر حتی بدتر از این بودند: سوریه توسط یک جنگ داخلی وحشتناک تکه تکه شده است. با این حال نیروهایی که علیه بشار اسد، رئیس جمهور این کشور گردآوری شدهاند، موفق نشدهاند او را از جایگاه خود در دمشق سرنگون کنند. این مرد که روزی مورد نفرت مردم خود بود، آرام آرام به آغوش ملت باز میگردد.
معمر قذافی دیکتاتور لیبی پس از یک قیام کوتاه که در آن شورشیان توسط غرب کمک میشدند، به طور فجیعی کشته شد. اما به جای ثبات، پایان دیکتاتوری تقریباً یک دهه جنگ بیشتر را به همراه داشت که در آن هزاران نفر کشته شدند. همچنین لیبی به مجرابی برای قاچاق مهاجران آفریقایی به اروپا تبدیل شده است.
در یمن، صدها هزار نفر در جنگی با حضور حوثیان و نیروهای تحت حمایت سعودی کشته شدهاند. با وجود تلاشهای آتشبس در سال ۲۰۲۲، درگیریها همچنان ادامه دارد و این کشور دارای بدترین بحران انسانی روی کره زمین است.
لبنان به دلیل هجوم عظیم پناهجویان از سوریه تقریباً غیرقابل کنترل شده است و اقتصاد آن نیز به شدت در حال سقوط آزاد است.
در لینک زیر بخوانید:
https://sobhema.news/?p=23090
#صبح_ما
@sobhema_ir
477 views17:45