2023-06-04 05:54:16
امام زمان علیه السلام به شما شیعه، نظر دارد؛ اگر نه اين بود، روز قيامت گريبان مرا بگيريد!
مرحوم آیت الله تولاّیی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 قمری می فرمود:
امام زمان علیه السلام به شما شیعه، نظر دارد؛ اگر نه اين بود، روز قيامت گريبان من را بگيريد! امامتان به شماها توجّه دارد؛ البته انتظار هم دارد که شما هم به او توجّه داشته باشید.
مرحوم سید بن طاووس گفت: سحرگاهی به سرداب رفتم. دیدم امام زمان علیه السلام تشريف دارند و مشغول دعا هستند. با خودم گفتم: گوش بدهم ببينم آقا چه مي گويد؟ چه دعایی را می خواند؟ از خدا چه می خواهد؟ شنيدم چنین می‌فرماید:
« اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا، خُلِقُوا مِنْ فاضِل طینَتِنا، وَ عُجِنُوا بِماءِ وِلایَتِنا. اَللّهُمَّ اغْفِرْ لَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ ما فَعَلُوهُ اِتّکالاً عَلی حُبَّنا وَ وِلائِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ، وَ لا تُوأخِذْهُمْ بِما اَقْتَرَفُوهُ مِنَ السَّیّاتِ اِکْراماً لَنا، وَ لا تُقاصَّهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ مُقابِلَ اَعْدائِنا، فَاِنْ خَفَّفَتْ مَوَازینُهُمُ فَثَقَّلْها بِفاضِلِ حَسَناتِنا.»
سید بن طاووس گفت: ديدم حضرت مي‌گويد: خدایا! شیعیان ما، از ما هستند. اينها از زيادي طینت ما آفريده شده‌اند. اينها با آب محبّت ما و ولايت ما خمير شده اند. اينها گناه كرده اند ولي تكيه شان به ماست؛ پشت گرمی آن‌ها به ماست. چشم شفاعت به ما دارند.
اين جا يك مثال بزنم. در شهر، يك مقرّراتي داريم. مثلاً اگر راننده‌ای تصادف كرد و يك كسي را زير گرفت، او را بايد در محاکم قضائیه ببرند، محاکمه اش كنند و بعد جریمه اش کنند. فرض كنيد دو تا راننده خلافکار، یکی راننده رئیس الوزراء، و دیگری، راننده فلان عطّار، دو نفر را زير گرفته اند. با این که تقصیرشان مثل هم است، امّا آن راننده عطّار، بدنش می لرزد و می گوید: «ای وای! ديگر زندگی ام از بین رفت! الآن من را مي گيرند، مي بَرَند. قتل نفْس كرده ام. حبسم مي كنند. زجرم می کنند. چه مي كنند و چه مي كنند!» اما آن راننده رئیس الوزرا تكان نمي خورد. چرا؟ پشت گرمي اش به اربابش است. با خود می گوید: «ارباب من وقتي كه بفهمد من تصادفِ بدی كرده ام، يك تلفن به اداره فلان و به اداره فلان می زند و مشکل را حل می کند و زود خلاص می شوم.» چون اربابش بزرگ است و پشتش به اربابش گرم است، این امید را دارد. التفات كرديد؟
ما شیعه ها با سنّی‌ها همین تفاوت را داريم. آن‌ها اگر نافرماني بكنند، اميدي ندارند؛ ولي وضعيت ما متفاوت است. دقّت كنيد كه نمی گویم: «نافرمانی کنید!» ملتفت باشيد. سوء استفاده نشود! ارباب ما از نافرمانی ما بدش می‌آید، منزجر هم است. دلش هم به درد می آید؛ اما در عین حال، اگر یک شیعه ای يك غلطی کرد، اين شيعه، دلش گرم است. با خود می گوید: «ما ارباب داریم. ارباب ما در نزد خدا شفاعت مي كند. امام حسین علیه السلام شفاعتمان مي كند. فاطمه زهرا علیهاالسّلام شفاعتمان مي كند. امام زمان علیه السلام شفاعتمان مي كند.» اين دل گرمي اش است. حضرت بقیة الله هم در هنگام دعا خواندن در سرداب، همین را به خدا عرض مي كند و مي گويد: «خدایا! اين شیعیان، گناهانی كرده اند. ولي دلشان به ما گرم است. خدا! گناهان ایشان را ببخش.»
سیّد بن طاوس می گوید: من تکان خوردم! قربان این مهر و محبّت و آقایی بروم! در سرداب مقدّس، در جايي كه محل عبادتش است، آمده و در خلوت برای شیعیان وساطت می کند.
بعد از آن، حضرت يك عبارت ديگري دارند كه شما را تكان مي‌دهد. همان طور كه مي دانيد، روز قيامت كه بناي حساب شد و ميزان عمل در بين آمد، فلّه حسنات با فلّه سيّئات مقايسه مي‌شود. اگر حسنات سنگين شود، به بهشت مي‌برند؛ اگر سيّئات سنگين شود، به آتش دوزخ مي‌برند. سيد بن طاوس گفت: ديدم حضرت مي گويد: «خدایا! اگر گناهانشان را نمي بخشي، چون روز قيامت شود و فلّه حسنات شيعيان من سبك باشد، خدايا از حسنات من بردار، روي حسنات شيعيانم بگذار!»
(سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب 28 ماه رمضان)
@sheykhmahmoodhalabi
156 viewsedited 02:54
آ
