صف اولیها این بار کارگر بودند / حاشیههایی از دیدار رهبری با کارگران
حدود هشت صبح، راستترین نقطه از اولین صف دو زانو نشستهام. یاد شعر معروف سیاسی سالهای اخیر، خطاب به مسئولان میافتم: «ای نشسته صف اول! به عدالت برخیز…» نگاهی به جماعت صف اول میاندازم. شاعرش و مسئولان باید بیایند و ببینند؛ صف اول همه کارگرانی هستند که سالهاست در اول صف مطالبه عدالت نشستهاند.
از میان صفها یک زن نسبتاً سن و سال دار محکم پشت پایم میزند. «دختر! میخواهم نامه بنویسم؛ یک برگه بده!» یک برگه به سمتش میگیرم. «خودکار داری؟» خودکار را هم تعارف میکنم؛ «بنشین! بنشین من میگویم تو بنویس!» زانو به زانویش مینشینم؛ «میتوانی نامهام را برسانی؟»
نیم ساعت است وزیر میگوید و میگوید و آقا هم با دقت گوش میدهند؛ تا بالاخره یک نفر داد میزند: «صلوات!» جمعیت به نشانه اعتراض به طولانی شدن گزارش وزیر یا اشتیاق برای شنیدن بیانات آقا، تا جایی که توان داشتند صلوات بلندی فرستادند.
mehrnews.com/x322R5
@Mehrnews