•| #نرگس_صرافیان_طوفان |•

2023-09-07 11:24:43 بچگی‌هام، یک دوچرخه‌ی صورتی کوچک داشتم که از وقتی یادم می‌آمد، داشتمش و زیاد به حضورش اهمیتی نمی‌دادم فقط می‌دانستم که یک دوچرخه‌ی صورتی دارم که همیشه هست و می‌توانم هر زمان که دلم خواست با آن بازی کنم.
یک روز به خودم آمدم و هرچه سر چرخاندم، دوچرخه را ندیدم و بی‌تفاوت به ادامه‌ی شیطنت و بازی‌ام پرداختم و فراموشم شد که دیگر دوچرخه‌ی همیشگی‌ام را ندارم.
گذشت و گه‌گاه یادم می‌افتاد که یک روزی دوچرخه‌ای داشتم که حالا نیست و به جای خالی‌اش نگاه می‌کردم و دلم هوایش را می‌کرد و این فرایند و این احساس نیازِ من به دوچرخه‌ی از دست رفته، با گذشت زمان و هر بار، شدیدتر می‌شد و هربار بیشتر حسرت روزهایی را می‌خوردم که داشتمش و قدرش را نداشتم!
گذشت تا اینکه یک روز بابا از انباری دوچرخه را بیرون کشید و همین که دوچرخه را دیدم، انگار دنیا را توی دست‌های بابا دیدم و پریدم سمتش و آن را با ولع به سمت خودم کشیدم و معطل نکردم و با خوشحالی و اشتیاقی کودکانه سوارش شدم و تمام حیاط را با شادمانی چرخیدم، جوری که انگار سال‌هاست هیچ دوچرخه‌ای نداشته‌ام و این اولین مواجهه‌ی من با این موجود دوچرخ دوست‌داشتنی‌ست.
این حکایت، حکایتِ داشته‌های ارزشمندی‌ست که داریم و قدرشان را نداریم و تا از دستشان ندهیم، متوجه نمی‌شویم که فقدان‌شان چقدر آزاردهنده‌ است.
این حکایت آدم‌هاست، آدم‌های مهربان و ارزشمندی که حوالی‌مان هستند و به حضورشان آنقدر عادت کرده‌ایم که حواسمان نیست چقدر متفاوت و نازنین و دوست داشتنی‌اند.
اصلا گاهی پس از یک تکرار و حضور متوالی، کمی فاصله گرفتن و از هم دور شدن، الزامی‌ست!
آدم‌ها از کنار هم ماندن، بیشتر هم را گم می‌کنند! لازم است گاهی دور شوند و دنبال هم بگردند و فقدان حضور همدیگر را تجربه کنند و با جای خالی همدیگر کنار نیایند و به ارزش همدیگر پی ببرند و همدیگر را که باز یافتند، قدردان باشند و مهربان باشند و به هم توجه کنند و زود به زود، برای دل‌گرفتگی‌های هم، کاری کنند...
گاهی ارزشمندترین داشته‌ها و آدم‌ها را کنارمان داریم و از فرط بودن و داشتن و حضور داشتنشان، نمی‌فهمیم و قدردانشان نیستیم!!!!
همین الآن سری بچرخان و ببین چه چیزها و آدم‌هایی برای تو، خارج از مرز توجهت مانده‌اند درحالی که حتی تصور نداشتنشان هم دنیای تو را به‌هم می‌ریزد؟!
سری بچرخان و ببین کدامین داشته یا انسان، ارزشمندترین دارایی جهان تو بوده و بر اثر سم تکرار و عادت، از آن غافل بوده‌ای؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

@narges_sarrafian_toofan Buka / Bagaimana

2023-09-06 16:26:32 عزیزانی که دوست دارن همچنان در این امر خیر و لبخند این بچه‌ها سهیم باشن، می‌تونن برای تهیه‌ی کفش و لباس فرمشون من رو همراهی کنن، البته برای همه‌شون مقدور نیست واقعا اما تعداد کمی که واقعا هیچ‌جوره امکان خریدش رو ندارن.
شماره کارت جهت همراهی:
5892101374495790

- نرگس صرافیان Buka / Bagaimana

2023-09-06 16:08:53 لوازم تحریر بچه‌های تحت پوششمون کامل تهیه شد.
سپاس از همراهی و مهر شما مهربانان و سپاس که در این اهدای دلخوشی و انگیزه‌ی تحصیلی هم تنهام نگذاشتید.
الهی شکر Buka / Bagaimana

2023-09-06 08:20:24 رو به سوی آن بخش از وجودم کردم که هیچ‌کس را دوست نداشت و همان‌جا پناه گرفتم...
- آلبر کامو Buka / Bagaimana

2023-09-05 21:25:01 تو از مشکلات روزگارت به چی پناه می‌بری؟

گاهی به یک فنجان قهوه‌ی داغ کنار پنجره یا ایوانی که می‌توان از آن به رفت و آمد آدم‌ها نگاه کرد.
گاهی به یک کنج آرام و دنج که می‌توان در سکوت و آرامش آن لمید و چند خط کتاب خواند.
گاهی به یک موسیقی تازه، آرام یا شاد.
من گاهی به صدای شجریان و بنان پناه می‌برم با چاشنی یک استکان چای کمر باریک و کنجی خلوت.
من گاهی به عشق پناه می‌برم، به خاطرات کسی که نیست و حرف‌های کسی که نیست و تصور اینکه کسی هنوز لابلای هیاهوی آدم‌ها هست که مرا بیشتر از هرکسی دوست دارد...
من گاهی به خودم پناه می‌برم، به رویاهایی که در سر دارم و به تلاشی که می‌توانم برای بهتر شدن جهانم به کار بگیرم.
من گاهی به جهان خیالیِ آرزوهای محقق‌یافته‌ی خودم پناه می‌برم؛ به روزهای خوبی که هنوز نرسیده‌اند، آدم‌های خوبی که هنوز نشناخته‌ام و احساسات خوبی که هنوز نیافته‌ام.
من گاهی از روزگار، به خودِ روزگار پناه می‌برم. به این احتمال که اگر امروز، روز من نبود، به فردا امید داشته باشم و به این خیال که زمانه همیشه به کام دیگران نیست و نوبت به ما هم خواهد رسید...
تو به چی پناه می‌بری؟ به کی؟ وقتی بی‌نهایت بی‌حوصله و غمگینی و دلیل موجهی برای آرام گرفتن و لبخند زدن و بی‌خیال بودن نداری...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

@narges_sarrafian_toofan Buka / Bagaimana

2023-09-05 18:36:04 از التهاب زمانه
کمی سکوت، مرا بس!
به کنج خلوت و شمعی
به خط نازک شعری
به بوی عطر و عبیری
دلم قرار بگیرد
از التهاب و هیاهو
همین که دور بمانم
همین که در دل غم‌ها
کمی صبور بمانم
مرا بس است همین‌ها
همین‌که بی‌کس و تنها
ولی جسور بمانم...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

@narges_sarrafian_toofan Buka / Bagaimana

2023-09-05 17:51:01 بهتر است عشق ورزیده باشیم و محبوب خود را از دست داده باشیم تا اینکه اصلاً عشق نورزیده باشیم ...

- جیمز هالیس Buka / Bagaimana

2023-09-05 09:34:36 خاطره، چیز عجیبی‌ست؛ گاه مثل شعبده‌باز، از کلاه، عکس‌هایی قدیمی را بیرون می‌کشد که خیال می‌کردی تا ابد فراموش‌شان کرده‌ای.
- سوزانا تامارو Buka / Bagaimana

2023-09-04 22:15:08 از سی سالگی به بعد، آدمِ دیگری می‌شوی. آدمی که نسبت به خیلی چیزها بی‌تفاوت شده و به خیلی کنش‌های معمول، واکنشی نمی‌دهد.
سی سالگی به بعد، به احساساتت بهایی نمی‌دهی و منطق‌محور می‌شوی و حتی طرز تفکرت با طرز تفکر سال‌های قبلت یک دنیا فاصله می‌گیرد و بیش از هر چیزی به ارتقای زندگی‌ات فکر می‌کنی.
سی سالگی به بعد، دنبال نقطه‌ی تعادل جهانت می‌گردی و از روزگارت توقع معجزه نداری اما دلت می‌خواهد نقطه‌ی امن و دنجی برای زیستن داشته باشی و در آرامش و رفاهی نسبی زندگی کنی‌...
سی سالگی به بعد آخرین فرصت‌های ممکنت برای ریسک کردن و به رفاه نزدیک شدن را امتحان می‌کنی و آخرین تلاشت برای رسیدن به زندگی ایده‌آلت را به کار می‌گیری و از یک جایی به بعد، همه چیز را همانطور که هست، رها می‌کنی و دلت می‌خواهد از همان چیزهایی که داری، لذت ببری و دلت می‌خواهد کمتر به خودت سخت بگیری و دلت می‌خواهد آرامشی عمیق‌تر را تجربه کنی...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

@narges_sarrafian_toofan Buka / Bagaimana

2023-09-04 07:10:18 وقتی کسی به شما گوش می دهد؛
بدون آنکه درباره ی شما قضاوت کند،
بدون آنکه تلاش کند مسئولیتی را در مورد شما بپذیرد،
بدون اینکه تلاش کند شما را تغییر دهد؛
بسیار خوشایند است ...

- کارل راجرز Buka / Bagaimana