پاپ تنها آنچه در این مقال به آن می‌پردازم؛ تاثیرات عمیقی ا | دریچه ((نقد مسائل اجتماعی از منظر فرهنگی))
پاپ تنها
آنچه در این مقال به آن می‌پردازم؛ تاثیرات عمیقی است که ویروس کرونا بر نهاد دین، شریعتمداران و دینداران داشته است.
هر دینی، هرچه از مبداء زمانی خود فاصله می‌گیرد، بخشی عظیمی از مبلغانش، برای جلب رضایت و حمایت عوام، ضمن افزودن خرافه‌هایی به آن و ایجاد هاله‌هایی کاذب و نمادهایی اسطوره‌ای، سعی در افزایش جذابیت آن می‌کنند.(نگاه مشتری‌مدارانه) آنها با تقدس‌آفرینی برای اماکن و اشخاص، برای اینها قدرتی مافوق بشری ترسیم کرده و در ذهن مخاطبین خود نهادینه می‌کنند.
اما کرونا در این زمینه یک تحول عظیم ایجاد کرد. کرونا این خرافات و هاله‌های مصنوعی را کنار زد و همه‌ی آنها و قدرت کذایی‌شان را به مبارزه طلبید. برای مخاطبِ پاپ، پاپ بدون مخاطب، در این شرایط که دم مسیحایی پاپ باید به کمکش می‌آمد، پیام داشت. اینکه کاسبان دینی، دین را خلاصه در معجزه و شفا و امور خارق‌العاده کرده‌اند، دچار چالش شد. این سوال ذهن‌ها را درگیر کرد، چرا او که مدعی بود که چنین و چنان، اکنون از مردم دوری می‌کند؟! کرونا دین را برای عوام تصفیه کرده و می‌کند. به آنها می‌فهماند، دین پاره‌ای دستورات اخلاقی، فردی و اجتماعیست. باید پذیرفت کرونا، بیش از دینداران، شریعتمداران(کسانی که بیشتر به مراسم و ظواهر دین و همان جنبه‌ی اسطوره‌ای دین، پایبند هستند) را دچار سردرگمی و شک کرد و بر بسیاری از عقاید آنها خط بطلان کشید و باورهایشان تَرک برداشت.
علاوه بر این، دین دارای یک بعد خاص دیگریست که تاثیر آن از بقیه‌ی جنبه‌ها بیشتر است و یا بهتر بگویم، بدون آن، مابقی کارکردهایش دچار مشکل می‌شود و آن بعد اقتصادیست. وقتی مسجد، کلیسا، کنیسه، مندیر و حرم بسته بوده و مراسم عبادی، نظیرِ نماز جماعات مسلمانان، عشای ربانی مسیحیان و تِفیلای یهودیان تعطیل می‌شود؛ ارتباط روحانیون با پیروان قطع یا کم شده و کانال مالیِ دین ( دین به عنوان یک واقعیت اجتماعی، نه حقیقت دین) دچار انسداد می‌شود. این امر می‌تواند پیامدهای گوناگونی درپی داشته باشد؛ از زندگی روحانیون هر دین گرفته تا فعالیت‌های تبلیغی آنان و نهادها و شبکه‌های اجتماعی که از این راه تامین می‌شدند.
دلیل مخالفت برخی رهبران ادیان در سراسر جهان با تعطیلی مراسم و اماکن مذهبی، نگرانی آنها از هر دو موردِ ذکر شده، است. یعنی آنها نگران از دست رفتنِ ایمان عوام به آن هاله‌ی کذایی و به سخره گرفته شدنِ مزخرفاتی بودند که سالها به خورد مردم داده‌اند. نگرانِ اسطوره‌‌هایی که، کرونا در قامت یک بت‌شکن، به جانشان افتاد و هم نگران کانال مالی که کرونا چون سدی هم به صورت موقت و هم شاید دائمی، جریانش را قطع کرد.
البته در این اثنا، برگزاری شویی به نام دعا از طرف برخی افراد یا گروه‌ها و گربه‌های عابد شده، مانند ترامپ را نباید جدی گرفت و به حساب زنده شدن دین نزد ایشان یا در دنیای غرب گذاشت. سردمداران کشورها، باز هم برای کنترل عوام، از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنند و دین را هم به ابزاری برای رسیدن به مقاصدشان و کنترل اجتماعی، مورد سوءاستفاده قرار داده و می‌دهند. اتفاقا کرونا به بهترین شکلی، حنای بسیاری از این قماش را بی‌رنگ کرد.
