جمهوریت

2022-07-11 21:13:42 چرا دولت متن مذاکرات را از همفکرانش مخفی می کند؟

@jomhuriyat

جریان دلواپس که به دولت ظریف و دولت روحانی انتقاد می کردند که «چرا متن مذاکرات را در اختیار آنها قرار نمی دهند» حالا خودشان دچار همان مشکل شدند.

فریدون عباسی رئیس سازمان انرژی اتمی در دولت احمدی نژاد در گفتگویی خواستار این شده است که دولت متن مذاکرات را در اختیار نمایندگان مجلس قرار دهد.

او گفته است: «ما به عنوان نماینده مجلس دسترسی به متن مذاکرات نداریم. بنده تقاضا می کنم که متن مذاکرات در اختیار ما قرار گیرد. بنده به دیدگاه های آقای باقری کنی آشنا هستم و علاقه دارم بدانم که اقای باقری در مذاکرات چه می گوید و طرف مقابل نیز چه پاسخی می دهد. متن مکتوب باید در اختیار ما باشد تا بتوانیم بخوانیم و تجزیه و تحلیل کنیم.»

با وجود آنکه فریدون عباسی خود از سخنرانان مراسم دلواپسان در دوران روحانی بود، اما حالا نسبت به محرمانه ماندن متن مذاکرات از دولت گلایه می کند و خواستار این است که این متن در اختیار آنها قرار بگیرد.

این درحالی است که اساسا همانطور که خود اعتراف می کند با دیدگاه های باقری کنی آشناست و هیچ نگرانی بابت اینکه مذاکره کنندگان غیرانقلابی رفتار کنند، ندارد.

عباسی همچنین گفته: تاکنون متن مکتوبی در اختیار ما قرار نگرفته است تا ببینیم اگر دو ساعت مذاکرات صورت گرفته، نتیجه آن چه بوده است. امروز تحلیل ها و حرف ها بر مبنای اطلاعات خود افراد یا مطالبی که از سوی رسانه های خارجی ارائه شده و بعضا اشتباه نیز می باشد، است.

نکته مهم اینجاست که چرا دولت متن مذاکرات را از همفکران خود و دلواپسان نیز مخفی می کند؟
آیا در مذاکرات مواضعی مطرح شده که نگران است این افراد با مطلع شدن از آن به دولت انتقاد کنند؟ / امتداد
#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 19:24:46 آلمان چه کرد؟
@jomhuriyat
بعد از جنگ جهانی دوم اقتصاد آلمان مخروبه‌ای کامل بود بخش عمده‌ای از مردان آلمانی که در سنین مناسب کار کردن ‌بودند در جنگ تلف شده بودند و....

تنها کم‌تر از ده سال پس از جنگ مردم را می‌‌شد دید که از معجزه‌ی اقتصاد آلمان حرف می‌زنند معجزه سه عامل اصلی داشت: اصلاح پول رایج، آزادسازی قیمت‌هاو کاهش نرخ نهایی مالیات

سال ۱۹۴۸ دوازده سال می‌شد که مردم آلمان تحت کنترل قیمت‌ها زندگی می‌کردند و نُه سال بود که جیره‌بندی جریان داشت کنترل قیمت‌ها بر مواد غذایی، کمبود‌ها را چنان دشوار کرد که بعضی مردم شروع کردند به کاشتن مواد غذایی خودشان و دیگرانی آخر هفته‌ها به مناطق روستایی سفر می‌کردند تا برای مواد غذایی معامله‌ی پایاپای بکنند بسیاری از بنگاه‌ها «مأمور تهاتر» استخدام کردند معاملات پایاپای در قیاس با خرید مستقیم خدمات و کالا در ازای پول، شیوه‌ای بود بسیار ناکارآمد و نظام اقتصادی به وضعیت بدوی فروکاسته شده بود.

لودویگ ارهارد به اصلاح واحد پول جاری، و متناسب کردن حجم نقدینگی با حجم کالای موجود کمر بست و از ژوئن تا اوت ۱۹۴۸ «بخش‌نامه از پی بخش‌نامه بود که صادر می کرد و قوانین قیمت و مقرری و جیره‌بندی را ملغی می‌کرد». در اندیشه‌ی او این هر دو به یک میزان برای پایان دادن به تورم سرکوب‌شده اهمیت داشتند. اصلاح واحد پول تورم را پایان می‌داد و آزادسازی قیمت‌ها کسادی را خاتمه می‌بخشید

سرهنگ آمریکایی: چطور جرأت کردید وقتی کمبود غذایی این‌قدر وخیم است، گره از ‌نظام جیره‌بندی ما شل کنید؟

ارهارد: حالا این‌طوری است که تنها کوپن جیره‌ای که مردم لازم دارند مارک آلمان است. و برای به دست آوردن این مارک‌های آلمانی خیلی سخت کار خواهند کرد. صبر کنید و ببینید.

در کنار اصلاح واحد پول و آزادسازی قیمت‌ها، دولت از #نرخ_مالیات‌ها هم کاست.

تاثیری که این اصلاحات بر اقتصاد آلمان غربی گذاشت برق‌آسا بود. والیچ می‌نویسد: «روحیه‌ی کشور یک‌شبه تغییر کرد». آن کالبدهای خاکستری و گرسنه و مرده‌آسا که خیابان‌ها را در جستجوی ابدی برای غذا گز می‌کردند، ناگهان زنده شدند فروشگاه‌ها در روز دوشنبه ۲۱ ژوئن از کالاها مملو بودند. اصلاحات «به سرعت، بار دیگر پول را به وسیله‌ی مرجح معاملات تبدیل کرد، و انگیزه‌های مالی اصلی‌ترین محرک فعالیت اقتصادی شد».

ظرف شش ماه تولیدات صنعتی بیش از ۵۰ درصد فزونی گرفته بودند.در این میان، اقتصاد کمونیستی آلمان شرقی در مقابل همچنان در رکود ‌بود.

در واقع اعجازی در کار نبود. همه‌چیز طبق انتظار لودویگ ارهارد اتفاق افتاد او زیانی را که از در‌هم‌آمیزی تورم، کنترل قیمت‌ها و نرخ بالای مالیات پدیدار می‌شد درک می‌کرد و افزایش در بهره‌وری تولید را که از پی خاتمه دادن به تورم، آزادسازی قیمت‌ها و پایین آوردن نرخ مالیات‌ها حاصل می‌شد، می‌فهمید.

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:31:29 چالش با خارج؛ انسداد در داخل
دکتر قائم موسوی
@jomhuriyat

کلیت فضای سیاسی و اجتماعی کشور از نقطه نظر خارجی و داخلی در یک شرایط بلاتکلیفی به سر می برد. همین بلاتکلیفی و فرسایشی شدن روند امور،موجب سردرگمی و سوهان روان سیستم شده است.

در حوزهٔ خارجی تجاوز نظامی روسیه به اوکراین و صف آرایی عریان غرب با مکانیزم های تحریمی -لجستیکی علیه پوتین،سمت و سوی رخدادهای بین المللی را مبهم کرده است. جمهوری اسلامی به وضوح در منگنهٔ حمایت،بی تفاوتی و گذر از بحران اوکراین گرفتار چالش شده است. فرجام مبهم این تجاوز مانع از صراحت رفتار می باشد.

در این بین برجام مزید بر علت شده است.استخوانی در گلو که با قدرت، مقدرات کشور را در «چاه استراتژیک» فرو برد. چاهی که همه به فراخور شرایط شان از آن بر می دارند و نفع مستمرشان در حیات این چاه خواهد بود.

جهت رخدادها و سمت و سوی رقابت های بین المللی برای شکل دهی و تثبیت نظم بین المللی جدید برجام را از هدفی ایده آل به وسیله ای برای چانه زنی و ایجاد موازنه تبدیل کرده است.نمونهٔ واضح آن،دبهٔ روسیه در آغاز تجاوز به اوکراین بود.

با سفر مقامات ایرانی به روسیه و مجاب کردن روسیه به اجتناب از مانع تراشی؛ اتفاقات دیگری آن را به محاق برده است. از سویی علیرغم داشتن علم به خسران رو به تزاید فقدان برجام یا ساز و کاری مشابه آن از سوی زمامداران،اراده و مهارت لازم برای پر کردن این خلأ موجود نیست.

این سردرگمی و غلیان انواع مشکلات پیچیدهٔ داخلی موجب ناامیدی از رفع و رجوع معضلات خارجی و بستن کمربندها برای قبض داخلی شده است.

مطابق معمول علل یابی فرعی پیشه شده است. به عبارتی سیستم ناتوان از حل و فصل چاه استراتژیک هسته ای،ماهر در از دست دادن فرصتهای بین المللی رو به کوتاه ترین و مضرترین راه حل ممکن آورده است؛ پاک کردن صورت مسئله! فشار برای انسداد فضا.

این رفتار و برآمدن نتایج سیاست های اقتصادی غیر کارشناسی نشانی از میوه‌های حاکمیت یکدست در زمانی است که حداقل در یک جبهه با بن بست مواجه شده است. سیاستی که ناچارا دیر یا زود تصادمات نهایی را رقم خواهد زد. دیگر رقابتها جناحی-افقی و محاسبه شده نخواهند بود،اصطکاکها عمودی و هیجانی خواهند بود.

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:28:38 پوتین در عین ناامیدی در گوشه رینگ اما رندانه عمل کرد

دکتر مجید شرفخانی

روسها اعلام داشته اند که تعمیر و نگهداری سالانه خط لوله نورد استریم ۱ از روز جاری آغاز و جریان انتقال به مدت ۱۰ روز متوقف شود که پیش بینی تمدید آن نیز می رود.

هرچند این موضوع نوعی تهدید پیش دستانه خفیف تلقی می گردد اما پوتین خوب می داند این اقدام در این دوره زمانی(تابستان) برای افکار عمومی جهانی قابلیت توجیه نسبی دارد.

همچنین روسها به خوبی واقف گشته اند که عزم جزمی برای به زیر کشیدن این کشور شکل گرفته و در حال پیشرفت است به گونه ای که برنامه جدید خطوط انتقالی این کشور به هند و کره نیز طی چند روز گذشته به حال تعلیق درآمد.

بسیار واضح است که دولت پوتین کاملا توجیه است که هر گونه اقدامی در خصوص ایجاد خلل در روند صادرات انرژی به اروپا در فصل سرما خط پایانی بر بازگشت به نقطه صفر (وضعیت پیشین) خواهدبود ونسخه او پیچیده خواهد شد.

لذاموضوع تعمیر و نگهداری سالانه را نه یک تهدید بلکه نوعی التماس روسی برای پیشنهاد گشایش ازجانب طرف مقابل طی ماه های آتی قلمداد نمایید.

روسها واقفند در آینده چه پیش خواهد آمد.

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:26:00 نهایت برجام : شیفت یا سکون پارادیمی

دکتر مجید شرفخانی
@jomhuriyat

شرایط این روزهای ایران؛ کم و بیش قابل تشبیه با وضعیت هندوستان پس از استقلال این کشور است. هندوستانی که سه شیفت پارادایمی را تجربه کرد:

۱- هندوستان مبتنی بر ایده های آرمانگرایانه ی مهاتما گاندی
۲- هندوستان مبتنی بر رئالیسم تدافعی تا پیش از پایان جنگ سرد
۳-هندوستان همسو با لیبرالیسم اقتصادی از دوره پس از جنگ سرد تا به امروز.

تغییرات انجام شده در این روند، بدون دست بردن بر قواعد به نگارش درآمده بر مبنای نظریات بانی استقلال این کشور نبوده که بویژه از زمان #سونیا گاندی رنگ و بوی عملگرایانه تری به خود گرفت. زمامداران این کشور در عمل چاره ای جز پذیرش شیفت پارادایمی ندیده و به منظور ادغام با جامعه جهانی، رفع شکاف ها و موانع را در دستور کار ویژه قرار دادند.

اما این موضوع چه ارتباطی به ایران دارد؟
ایران و هند زمانی در جنبش عدم تعهد؛ تفکری نسبتا همسو داشتند اما از جایی به بعد هر یک مسیری کاملا متفاوت در پیش گرفتند. هند با نگاهی به معادلات نظام بین الملل دریافت که با ادامه ی روندی که مهاتما گاندی متصور بود؛ حصول منافع ملی و پیشبرد آن به درستی امکان پذیر نیست. اما ایران همچنان درصدد انعکاس تقید عملی خود به اصول تعریف شده ی جنبش غیر همگرا و ناکارآمد عدم تعهد است.

اینک این سوال وارد است؛ ایرانی که در سه دوره ی شیفت پارادایمی هندوستان، صرفا بر نوعی پارادایم متمایل به اصول آرمانگرایانه اصرار داشته و وقعی به مولفه های لیبرالیسم و سازه انگاری و ...ننموده؛ در ادامه مسیر چگونه پیش خواهد رفت؟

کلید واژه ی #شیفت پارادایمی همان چیزی است که آینده ی سیاسی و اقتصادی کشور تابعی از آن خواهد بود. در هر پارادایم مسائلی همچون هستی شناسی، روش ها، زیبایی شناختی و نحوه نگاه برای حضور در جامعه جهانی و... می بایست مجددا تعریف و بنا به ضرورت از اساس دچار تحول گردد. اما به نظر نمی رسد ایران این روزهای ما آماده اجرای این رویکرد باشد.

در پاسخ به این سوال که آیا تعاریف هستی شناسانه نظام سیاسی ما حاضر به پذیرش واقعیت های موجود در جهان خواهد بود؟ ؛ باید اذعان داشت که رهیافت موجود در کشور راه زیادی برای تکامل دارد و همگرایی موثر در راستای منافع ملی آن با سایر نظام های سیاسی موجود در جهان، طی یک دهه شکل نخواهد گرفت.

از قضا اختلاف بنیادین ما با ایالات متحده در هستی شناسی و روشهای گزیده شده نظام سیاسی دو کشور است. روابط ثروت و قدرت موجود در جامعه ی جهانی زمانی که با تنازع نظام های سیاسی در دو مقوله ذکر شده همراه باشد، گره روابط دو کشور را کورتر خواهد کرد.

در منطق تحلیل روابط نظام جهانی، این که سر انجام، برجام و حل و فصل سایر مناقشه های ایران با ایالات متحده به کدامین سو خواهد رفت را نمی توان و نباید به صراحت تعیین تکلیف کرد اما مسئله ای که از هم اکنون قابلیت پیش بینی دقیق دارد آن است که تصریح گردد تا زمانی که ایران وارد بازی منافع امریکا نگردد، در مناسبات جهانی با محدودیت ساختاری مواجه خواهد بود لیکن این ساختار، که شرق و غرب ، هر یک بخشی از آن با نسبت هایی متفاوتند به بی ثباتی کامل ایران نیز راضی نبوده و هر از چند گاهی به آن فرصت تنفس خواهد داد ؛ لذا آنچه بسیاری در اوهام خود سالهاست به آن امید دارند؛ بوقوع نخواهد پیوست.

همچنین نمی بایست در تحلیل ها به شیوه ای سطحی القا گردد که ایالات متحده در هر صورت ناچار به پذیرش وضعیت موجود ایران خواهد بود. از سویی این حقیقت را نیز نمی توان کتمان کرد که نظام سیاسی ایران در صورت اصرار بر ادامه حفظ وضع موجود، امکان مصالحه موشکی را نخواهد داشت چرا که هر گونه سازش گسترده و عقب نشینی از داشته های موجود برای آن چالش برانگیز خواهد بود. لذا عقب نشینی محسوس منطقه ای و موشکی ایران با توجه به عدم در اختیار داشتن بازدارندگی استراتژیک(سلاح هسته ای) بمنزله امضای مجوز به چالش کشیدن خود تا حدی که توازن منطقه ای حالتی متعادل تر یابد؛ خواهد بود.

لذا منطق ایجاب می نماید که به این هیجانات سیاسی بعضا کاذب برجامی و غیر برجامی، تا زمانی که منتج به تغییر محسوس در چالش های نظامات سیاسی دو کشور نگردد صرفا در قالب نوعی التیام دهنده روانی و مقطعی نگریسته شود؛ نه بیشتر.

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:13:00 از "دست‌گیری" تا "دستگیری"

علی زمانیان..... ۱۴۰۱/۰۴/۱۹
@jomhuriyat

یکی از وظایف اصلی دولت‌ها، ایجاد رفاه و توسعه، حل مشکلات مردم، و "دست‌گیری" از ملتی است که به نام آنان حکم‌رانی می‌کنند و بر اساس قوانین نوشته و نانوشته، مسئولیت کاهش درد و رنج جامعه را برعهده گرفته‌‌اند. کارآمدی و سودمندی دولت، ستون اصلی ثبات، بهبود و توسعه‌ی کشور است.

نتیجه و محصول نظام کارآمد، خلق و پشتیبانی وضعیتی است که در آن، ساکنان یک سرزمین، زندگی رضایت‌مندانه و تسهیل‌شده‌ای را از سر می‌گذرانند. حاصل کارآمدی یک نظام سیاسی، شهروندانی توانا برای مواجه‌ی جدی با مسائل زندگی و رشد انسان‌های قدرت‌مندی است که برپای خود ایستاده و مستقل، می‌توانند امور را سامان بخشند و زندگی خوب و خوش و سعادتمندی را رقم بزنند. وقتی کارآمدی نظام سیاسی بالا باشد، کیفیت زندگی افزایش می‌یابد، آن‌گاه، شهروندان، شادکام‌ترند و توسعه و ثبات عادلانه‌ای برقرار می‌شود.

نظام حکم‌رانی ناکافی، بی‌کفایتی و ضعف در مدیریت سیاسی و اقتصادی، به فقر و ناتوانی مردمانی منجر می‌شود که چشم به حکمرانان دوخته‌اند تا با مدیریت علمی، کارآمد و عقلانی، مسیر توسعه و رفاه و امنیت پایدار را هموار نمایند.

اما از آن‌جا که نظام‌های ضعیف قادر نیستند به انتظارات شهروندان پاسخ مناسب دهند، در نتیجه، کیفیت زندگی ساکنان کاهش می‌یابد و متقابلا رنج از پی رنج افزایش می‌یابد و در نهایت، زندگی از ریل خود خارج شده و اندوه و ناامیدی گسترش می‌یابد. نتیجه‌ی چنین ناکارآمدی و بن‌بست در سیاست‌ها و ابتر ماندن تصميمات، نارضایتی از وضع موجود خواهد بود.

وقتی نظام سیاسی، آن‌چنان که باید، از مردمانش دست‌گیری نمی‌کند، دغدغه‌ها و نگرانی‌ها، اضطرابات و هراس‌ها بر روی هم تل‌انبار شده و زندگی زیر بار شرایطی بحرانی شکسته می‌شود. در این هنگام است که روشنفکران، مدافعان حقوق انسان‌ها و آنان که به درد و رنج شهروندان توجه می‌کنند، زبان به نقدِ نظام حکمرانی می‌گشایند. عملکرد حکومت را بر ترازوی سنجش منتقدانه می‌نشانند. و به‌منظور یافتن چاره و علاجی، پیشنهادهایی می‌دهند. آنان خواهان اصلاح روندها و تصمیمات هستند.

حاکمان در قدرت، اما به جای آن‌که نظرگاه خیرخواهانه‌ی منتقدان را بشنوند، سعی در خاموش کردن‌شان می‌کنند‌. به‌جای آن‌که از ملت "دست‌گیری" کنند، منتقدان را به انواع بهانه‌ها "دستگیر" می‌کند.
.
"تاج‌زاده"، نمونه‌ی اخیر است. او که خیرخواهانه، صمیمانه، محترمانه و البته از سر درد، زبان به نقد گشوده بود، از چه رو دستگیر شده است؟ آیا غیر از این است که راه را از چاه، به حاکمان می‌نمایاند؟

تاریخ سیاسی نشان داده است، نظام‌هایی که در حمایت و پشتیبانی از مردم و به اصطلاح، "دست‌گیری" از شهروندان خویش ناتوان بوده‌اند، لاجرم رو به "دستگیری" همان شهروندان کرده‌اند.

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:09:41 تنانگی جهان، تنانگی مردمان!

محمدجواد کاشی
@jomhuriyat

بعضی خیال می‌کنند جهان بهتر از این بود اگر همه ما روح بودیم. صورت‌های بی‌ماده. اصلا تن مادی جهان چه حاصلی دارد جز تحریک زیاده‌خواهی ما؟ اگر از تن مادی جهان کوتاه بیایند، از تن داشتن انسان‌ها دیگر کوتاه نمی‌آیند. خوب چه اشکالی داشت اگر آدمیان ارواح بی‌کالبد بودند؟ آنگاه نه حرص و ولعی در میان بود نه وسوسه‌های تنانه. خیال مضحکی است اما واقعیت ما را بیشتر توضیح می‌دهد.

کم قدر دانستن تن مادی جهان، و حرمت ننهادن به نیازهای تنانه مردمان معمولی، بلای بزرگی بر سر ما آورده است. کاش الهیات ما اجازه می‌داد خاک را و بدن مردمان را تن خدا بیانگاریم. آنگاه این همه بی‌مهابا به آن‌ها یورش نمی‌بردیم.

نمی‌دانستیم که زمین حرمت دارد، اگر رعایت حریمش را نکنی، غبار می‌شود و چشم و حلقت را پر می‌کند. بدن حرمت دارد، اگر رعایت‌اش نکنی از هر روحی روی می‌گرداند. به یک تن ساده تبدیل می‌شود رو به روی همه جهان معنوی تو می‌ایستد و همه دار و ندارت را ویران می‌کند. ما حرمت زمین را فراموش کردیم و اقتضائات زندگی تنانه مردم را پاس نداشتیم. امروز روزگارمان را تماشا کنید و ناسازه شگفت آن را ببینید.

مراکز و موسسات فراوانی درایران امروز عهده‌دار نقش تولید معنا و معنویت‌اند. مرتب اعلام می‌کنند نیازمند بودجه بیشتری هستند تا به مسئولیت‌های معنوی‌شان عمل کنند. تمام کوچه و خیابان شهرها و برنامه‌های رادیو و تلویزیون و مطبوعات و بازار نشر نیز به این مهم اختصاص یافته است. اما جامعه شکمی گرسنه و تنی بیمار دارد و امکان تنفس ساده در یک هوای پاک را هم از دست داده است. فعلا در موقعیتی نیست که محصولات این نهادها را مصرف کند. جامعه مصرف نمی‌کند اما پیام واژگون خوانده می‌شود.

نهادهای متولی مصرف نکردن مردم را بهانه جذب بودجه بیشتر قرار می‌دهند تا بیشتر تولید کنند. جامعه تنبل گاهی نیازمند تنبیه هم هست. جامعه غلط می‌کند مصرف نمی‌کند. می‌بینی همراه با جذب بودجه‌های فرهنگی، داغ و درفش هم به میان می‌آید.

کالای مادی وقتی مصرف نمی‌شود در انبارها می‌ماند و فرسوده می‌شود، کالای معنوی وقتی مصرف نمی‌شود بر سر مردم به یک آوار سنگین تبدیل می‌شود و حس خاکستری مرگ تولید می‌کند.

نیازهای تنانه مردم به نان، به سلامتی، به شادی، به سکونت‌گاه گرم حتی به تنفس ساده، حاشیه قلمداد شدند. حال می‌بینیم آنچه ثانوی بود، چگونه گریبانمان همه را گرفته است. نه گریبان ما زندگان بلکه گریبان یک تاریخ و یک فرهنگ را. همه دار و ندار تاریخی‌‌مان متهم شده‌اند. این سوال بزرگ رویاروی ماست: جایگاه زندگی در منطق اینهمه معنوی شما کجاست؟

تنانگی جهان و تنانگی مردمان گویا به انتقام برخاسته‌اند.

#تنانگی_جهان #تنانگی #مردمان #مادیت #معنویت

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:08:10 از علمی که کنیز است چه توقعی می‌توان داشت؟

مهراب صادق‌نیا
@jomhuriyat

برای انجام مصاحبه با داوطلب‌های دکتری دور یک میز نشسته‌ایم. پس از هر مصاحبه سرمان را به نشان تأسف تکان می‌دهیم و می‌گوئیم چرا سطح علمی داوطلب‌ها تا این اندازه بد است.

سعی می‌کنیم توقع‌مان را پائین بیاوریم و سؤال‌های ساده‌تری بپرسیم ولی وضع خراب‌تر از این حرف‌ها بود. به ندرت می‌توانستند یک خط انگلیسی یا عربی بخوانند، یا بدیهی‌ترین مسائل علمی در رشته‌ی خود را توضیح دهند. هر کس از ما این افتِ نگران‌کننده را به جایی ربط می‌داد و من فکر می‌کنم دست‌کم بخشی از ماجرا به از بین رفتن ماهیّت علم در کشور ما بر می‌گردد.

الاهیات‌دان‌های قرون وسطای مسیحی ترس‌شان از فلسفه را پشت شعار "فلسفه کنیز الاهیات" است پنهان کردند. برای‌ش مستندات کتابِ مقدّسی هم آوردند و گفتند روایت هاجر و ساره روایتی نمادین از رابطه‌ی فلسفه با الاهیات است.

به باور آن‌ها هاجر کنیز مصریِ ماجرای حضرت ابراهیم، نماد فلسفه است و ساره نماد الاهیات، و آن‌گونه که هاجر در خدمت ساره بود، فلسفه هم باید در خدمت الاهیات باشد. همین باعث شد که توماس آکوئینی به پیروی از پیتر دامیان استدلال کند که عقل باید در خدمت ایمان باشد. این شعار البته توانست هیاهوی دشمنی فلسفه و الاهیات را به یک آشتی نسبی تبدیل کند؛ آشتی‌ای که بعدها نه فیلسوفان را راضی نگه داشت و نه الاهیات‌دان‌ها.

چند قرن بعد، شعار فلسفه کنیز الاهیات است، البته نه با این وضوح، تبدیل شد به "علم کنیز الاهیات است." شماری از الاهیات‌دان‌ها به دنبال هژمونی علم تجربی برآن شدند که بگویند علمِ وحشی را می‌توان چونان فلسفه‌ی قرون وسطی رام کرد و به پیش‌خدمتی الاهیات در آورد، غافل از این که نه علم ساده رام می‌شد و نه علمِ سر به راه علم به شمار می‌آید.

تمامِ هنر علم به همان وحشی بودنش هست. علمی که الاهیات‌دان بر آن دهنه بزند و بر گُرده‌اش بنشیند نه علم است و نه الاهیات؛ نه دانشگاه را راضی می‌کند و نه کلیسا را. حکایت علم و الاهیات در جهانِ مسیحی به این‌جا فرجام نیافت و هم‌چنان باقی‌ست.

در کشور ما اما کنیزی علم تازه جان گرفته است. گروهی خیال می‌کنند می‌توانند جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، فلسفه، اقتصاد، و مدیریّت را جوری تدریس کنند که به هیچ عالم دینی بر نخورد. پیش‌گامان این اندیشه که بیش‌تر حوزوی‌ها هستند سال‌هاست در تلاش‌ند علمِ وحشی را رام خوانش‌های مذهبی خود کنند، انشاء‌الله که بتوانند! ولی نتیجه‌ی دست به نقدش همین چیزی است که می‌بینیم.

دکترهای بی‌سوادی که توان حل کردن کوچک‌ترین مسئله‌ی جامعه‌ی خود را ندارند. مقالات و کتاب‌هایی که مُرده تولید می‌شوند و از بین رفتن اعتبار هر چه مدرک علمی است.

۱۴۰۱/۴/۱۷
#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:04:51 دایه مهربان‌تر از مادر نباشیم!

حبیب رمضانخانی
@jomhuriyat

در حکومت هایی که مردم صرفا پیاده نظام قدرت و در حد مشروعیت ظاهری به بازی گرفته شده و دغدغه مسئولان، نه مردم، بلکه حفظ منافع خودشان است، معمولا فعالیت ها و کنش گری مدنی مردم با محدودیت های فراوانی مواجه و هر مسیری که گفتگو و تعامل آن ها را امکانپذیر کند، از جانب قدرت ممانعت می شود. در نتیجه در روند جامعه پذیری افراد از طریق آموزش و پرورش، صداوسیما و ... بسترها برای انجام فعالیت های مدنی مورد بی توجهی واقع شده و تلاشی برای آموزش و درونی کردن حقوق و وظایف شهروندی انجام نمی شود.

خروجی چنین وضعیتی، بار آمدن شهروندان و مردمی است که به جای گفتگو و تعامل در هنگامه مشکلات، به تقابل و فحاشی رو آورده و یا در کنش گری های اجتماعی، سیاسی و... احساسی و هیجانی عمل می کنند، چون حقوق و وظایف شهروندی و نحوه درست مطالبه و ایفای آن را یاد نگرفته اند!

در این راستا، پخش فیلمی کوتاه از حضور شهروندان معترضی در اطراف شهر قم که خود را حامیان حقوق حیوانات می دانند، قابل تامل هست. گروهی که به صورت هیجانی با فحاشی دنبال آزاد کردن سگ ها ولگردی هستند که شهرداری در حال جمع آوری آن هاست.

در خود این فیلم، فردی که شاکی رفتار این حامیان حقوق حیوانات است، خطاب به آن ها می گوید: زمانی که این سگ ها بچه ما را دریدند، کجا بودید! زمانی که دام های ما به خاطر بیماری و هاری این ها تلف شدند کجا بودید!

زهرا کشوری خبرنگار محیط زیست: ‏«امسال۴ کودک قربانی سگ‌های ولگرد‌ شدند. سال‌های گذشته دستکم ۱۷ یوزپلنگ توسط سگ‌های بدون صاحب دریده شده‌اند‌. سالانه مبلغ هنگفتی‌ صرف مبارزه با هاری می‌شود» معاون سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران آمار داده: «تعداد سگ‌های بدون صاحب در استان تهران بیش از ۴۰۰ هزار قلاده است» سگ هایی که در همه نقاط ایران به فراوانی دیده شده و اسباب اختلال در محیط زیست و محیط زندگی بشر شده اند.

این روزها شاید یکی از حال خوش کننده ترین خبرهای محیط‌زیستی کشور، پیگیری خبرهای «پیروز» توله یوزپلنگ ایرانی هست که فرزند «ایران» بوده که در حصر زاده شده و بعد از اینهمه تلاش و هزینه همچنان به شرایط عادی نرسیده است. یوزپلنگی که تبدیل به نماد ایران شده تا صدای خطر در حال انقراض این گونه کمیاب باشد.

بعد تصور کنید، اینهمه ذوق و تلاش برای بزرگ کردن یک توله یوزپلنگ می شود ولی در جای دیگر فقط طبق آنچه رویت و ثبت شده، سگ ها ۱۷ یوزپلنگ بالغ را دریده ان! در مثل جای مناقشه نیست، ولی این اقدام شهروندان، مشابه کار مسئولان ماست که با انواع توصیه و تشویق ها دنبال افزایش زادو ولد ایرانیان هستند، ولی آنسوتر با ناکارآمدی ساختار، همه جوانان و نخبگان را از کشور فراری می دهند.

می گویند درختی که در بیابان روییده را نباید آب داد! چون باعث می شود آن وضعیت و شرایطی که به آن خو گرفته، با دخالت انسان، از دست داده و چه بسا در ادامه نتواند با کم آبی تطبیق یافته و خشک شود. پس شهروندانی که دغدغه زندگی سگ های ولگرد را داشته و با دلرحمی آن ها را غذا می دهند، همین دلسوزی آن ها باعث به هم خوردن تعادل طبیعت و نابودی زندگی گونه های دیگر چون یوزپلنگ و روباه می شوند که در شرایط حصر و قفس بیشترین آن ها امکان تولد و حفظ از خطر انقراض ندارند.

کافی است برای نمونه، آمار پرندگان انقراض یافته در نیوزیلند را بررسی کنیم. پرندگانی که به دلیل نبود حیوان شکارگر، طی هزاران سال در کف جنگل زیسته و قدرت پرواز خود را از دست دادند. نهایت با ورود اروپاییان و حیوانات مهاجمی چون سمور که با خود آوردند، این حیوانات بی دفاع به راحتی شکار شدند و تعدا بسیاری از آن ها منقرض شد.

پس؛ کمی در کنش گری اجتماعی و اقدامات مدنی خود اندیشه کنیم و به دور از هیجان، گاهی اقدامات خود را ارزیابی کرده و به صورت منطقی دست به ایفا و مطالبه وظایف و حقوق شهروندی خود کنیم. مثلا اینهمه با غذا دادن و حمایت هیجانی، باعث ازدیاد سگ های ولگرد نباشیم. یا حداقل هزینه ها و پیگیری ها خود را برای فشار و کمک به شهرداری برای عقیم کردن و راه درست کنترل سگ های بی صاحب هزینه کنیم...
#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana

2022-07-11 15:03:04 چه خبر از پشت پرده بندهای توافقی ریاض و تل آویو ؟

در توافق احتمالی میان تل‌آویو و ریاض، دو طرف وارد ائتلافی به رهبری آمریکا برای مقابله با آنچه تهدیدات هوایی و دریایی خوانده شده، خواهند شد که این ائتلاف برخی از کشورهای منطقه را نیز دربرخواهد گرفت.

به هواپیماهای اسرائیلی اجازه پرواز در حریم عربستان داده خواهد شد که این مسیر حرکت هوایی را کوتاه‌تر خواهد کرد

قرار است دو طرف بر سر سازوکاری توافق کنند که به سعودی‌ها اجازه داده شود به مسجد الاقصی بیایند و در مقابل به ساکنان عربی اراضی اشغالی اجازه داده شود بدون پرواز به اردن یا ترکیه به صورت مستقیم به عربستان بروند

این رخداد چرخش واضح دولت بایدن به نفع عربستان و رویارویی با جبهه ای جدید در مقابل ایران است

در عین حال به زودی اعلام خواهد شد که عراق به شبکه برق کشورهای خلیج فارس متصل می شود. این امر وابستگی عراق به ایران را برای برخی از نیازهای انرژی خود کاهش خواهد داد.

هر روز رومانتیک تر از دیروز !

#جمهوریت
@jomhuriyat Buka / Bagaimana