به مناسبت پاسداشت هفته کارگر و سالروز تازیانه خوردن کارگرا | جمهوریت
به مناسبت پاسداشت هفته کارگر و سالروز تازیانه خوردن کارگران مظلوم معدن هفت تپه
مجید بهمن زاده، حقوقدان وکارشناس ارشد علوم سیاسی
@jomhuriyat
دستان پینه بسته ای که رها شدند و پای کوخ نشینانی که بوسیده نشدند.
میدانم که رنج تازیانه های بی عدالتی بر گرده سخت ومردانه ات، قطره ای ناچیز دربرابر دریای تحقیر واستخفاف تازیانه تظلم است که بجای مجازات دزدان وتاراج کنندگان اموال این ملت، بر وجود پاک وبی آلایش تو فرودآمده است، در حالیکه تو نیز همچون تمامی انسانهاي مظلوم و بی پناه، حقوقت را از اربابان ثروت و قدرت مطالبه میکردی تا با هزاران سیلی فقر واستضعاف که هر روز برگونه ات نواخته می شد،صورتت را سرخ کنی ودر سفره کوچک ودر کنج اتاق محقرت، نانی ناچیز را بر سفره امید فرزندانت بنشانی !!!
ازمن روی مگردان،چون من نیز چون تو کارگر زاده ام وهنوز هم چهره خسته و پینه های دست پدرم در دوران کهنسالی او، قلب و روح مرا آزار میدهد وافتخار میکنم که نه فئودال هستم ونه بورژوا ویا کارخانه داری بی دردازطبقه مرفهين و نه مدارک دار وانتلکتویلی متملق که نان نام و عنوانش را میخورد.
آری برادر،
من نیز همدرد تو ودارای سرنوشتی مشترک با توهستم، وسالهای جوانی ام را در سایه سرد و سنگین استبداد واستثمار سپری کرده ام وچون تو هرروز و هر ساعت وهر دقیقه چشم انتظارطلوع خورشید عدالت وکرامت دراین سرزمین اهورايي بوده ام و روزهای سردو سوزان زمستان انحصار وتملق را به امید رستن شقایق های سرخ دشتهای بیداری و سوسن کوههای عظمت این ملت بزرگ برشمرده ام.
چه زيبا بود آن شعارها و وعده های دلفریب که زیر پاگذاشتن کاخ نشينها و بوسیدن پای کوخ نشينان وکارگران را نوید مي داد.
وچه دلنشین وجذاب می نمود وعده های عدل علی (ع) وپف کردن شمع بیت المال وفریاد انزجار ازسفره های خالی مستضعفين که هر روز ازسوی زعمای دین و منبرهای مساجد به گوش می رسید، در حالی که استبداد اشرافیت خاندان پهلوی بر دوشمان سنگینی می نمود وعطش عدل اسلامی و رافت قرآنی آتش برجان تشنه ما انداخته بود.
اما هزاران افسوس که تمامی این وعده ها و شعارهای رنگین، سرابی پوچ و پرطمطراق در کویر سوزان قبایل قدرت پرست و طایفه زراندوزان بود وچه ناجوانمردانه درمیانه راه، فرزندان پاک وطن و پدران من و تو و دیگر مردان دردمند این سرزمین را، پس ازفروکش کردن شور انقلاب و جانفشانی عاشقانه در جنگ، درقعر کویر ریا وتزویر ازقطار انقلاب پیاده کردند تا زمانی که کاروان ظفرمندان انقلاب وفرصت طلبان دون پایه به سرزمین های زرخیز غنايم و بلندی های قدرت وثروت می رسند، مدعی چندانی برای فتوحات گران سنگ و سفره های رنگین و میزهای نان و آبدار وجود نداشته باشند.
آری برادر،
بجای کاخ مرمر و گلستان، کاخ های بیشمار ومجلل تر ازکاخ های قبل ساخته شدند و طبقه اشراف و زمين داران و کارخانه داران، جای خودرا به صاحبان جدید قدرت و ثروت دادند، با این تفاوت که این نوکیسه گان بظاهر متشرع که جای مهر بر پیشانی داشتند، با ادعای عدل علی(ع)، فریادهای آزادی خواهان و بزرگ مردان این مرز و بوم را سرکوب کردند و سهم من و تو وبرادران و پدران ما دراین دوران هم چیزی جز حصر وحبس وگرسنگی و بیداد نبود و نیست.
آری برادر،
من بعنوان همدرد آشنای تو و شریک دردها، شلاق ها و تلخی های زندگیت، بردستان پینه بسته ات بوسه میزنم، در حالی که هیچگاه وجود پاکت را در راه خیانت به وطن نيالودی و خاک پایت را سرمه چشم میکنم درحالی که هیچ گامی را در مسیر تخریب و تحقیر این ملت برنداشتي،
یادت همیشه زنده و جاوید و راهت پر رهرو باد .
#جمهوریت
@jomhuriyat
