تقدم همه‌پرسی بر انتخابات سازندگی استراتژی انتخاباتی حسن روح | جمهوریت
تقدم همه‌پرسی بر انتخابات
سازندگی استراتژی انتخاباتی حسن روحانی را بررسی می‌کند
@jomhuriyat
همه چیز از دیدار نوروزی حسن روحانی، رئیس‌جمهوری پیشین در نیمه فروردین ۱۴۰۲ شروع شد؛ وقتی روحانی در دیدار سیاسیون و روزنامه‌نگاران و نیز مدیران دولتش سال ۱۴۰۲ را «سال سرنوشت» برای جمهوری اسلامی خواند و با اشاره به انتخابات مجلس دوازدهم که در پایان این سال برگزار می‌شود، گفت: نحوه برگزاری این انتخابات به خصوص سطح رقابت در آن آزمونی برای نظام سیاسی است که نشان می‌دهد، حاکمیت از سال تلخ ۱۴۰۱ تجربه اندوخته است.
روحانی که قبل از عید نوروز هم در دیدار با روزنامه‌نگاران و در پاسخ به پرسش سردبیر روزنامه سازندگی به تندی از مجلس یازدهم انتقاد کرده بود و آن را عامل تعلیق احیای برجام در دو سال گذشته دانسته بود در اولین سخنان سال جدید هم به این نقد سیاسی ادامه داد و ریشه اعتراضات ۱۴۰۱ را در حاکمیت یکدست دانست که از انتخابات اسفند ۱۳۹۸ شروع شد و در انتخابات ۱۴۰۰ به اوج خود رسید.
اما اوج سخنان روحانی، پیشنهاد برگزاری رفراندوم یا همه‌پرسی در سیاست داخلی، سیاست خارجی و اقتصاد بود. روحانی در نقطه‌ای میان سیدمحمد خاتمی (که اصلاحاتی درون قانون اساسی را پیشنهاد کرده بود) و میرحسین موسوی (که خواهان تاسیس مجلس مؤسسان تغییر قانون اساسی شده بود) گفت: قانون اساسی بن‌بست ندارد. با همین قانون اساسی می‌شود همه‌پرسی بر پا کرد و مستقیماً از مردم درباره چند مساله مهم کشور سوال کرد. روحانی مشخص نکرد این چند مساله چیست اما ناظران سیاسی حدس می‌زنند، مقصود او مساله احیای برجام و رابطه با آمریکا در سیاست خارجی، مساله نظارت استصوابی در سیاست داخلی، مساله گشت ارشاد در مسائل اجتماعی و مساله یارانه‌های پنهان در اقتصاد باشد.
بدین ترتیب روشن می‌شود، رئیس جمهور سابق ایران قبل از شرکت در انتخابات به شرایط شرکت در انتخابات می‌اندیشد که موکول به همه‌پرسی است و این به غیر از خبرسازی عجولانه اصولگرایان و واکنش زودهنگام اصلاح‌طلبان رادیکال است.
اصولگرایان با خبرسازی سعی می‌کنند، روحانی را در شرایط یخبندان سیاسی به رقیب فرضی و حریف تمرینی خود بدل کنند و با طرح «فهرست انتخاباتی روحانی» بحران مشروعیت سیاسی خود را در مجلس و دولت اقلیت حل کنند و با این کار هم اصولگرایان را منسجم کنند و هم اصلاح‌طلبان را به واکنش علیه اعتدال گرایان تحریک کنند که در این هدف ظاهراً موفق شده‌اند. زیرا مصطفی تاج‌زاده از زندان پیام می‌دهد که مبادا اصلاح طلبان در انتخابات شرکت کنند و علیرضا علوی‌تبار هم مقاله‌ای می‌نویسد و در آن انتخابات را به «شاید وقتی دیگر» موکول می‌کند. گویی این پیام‌ها در واکنش به شایعه فهرست روحانی طرح می‌شود! این در حالی است که روحانی پیشروتر از بسیاری از مصلحین سیاسی دیگر از رفراندوم سخن می‌گوید و در همین دیدار نوروزی با قیاس اصول نظارت بر انتخابات از سوی شورای نگهبان و نظارت بر سازمان صداوسیما از سوی سران قوا، می‌پرسد چرا اولی حداکثری و دومی حداقلی است؟!
روحانی طبیعتاً زرنگ‌تر از آن است که با ایفای نقش اقلیت و بازنده از پیش مفروض در انتخاباتی غیررقابتی در این یخبندان سیاسی به اصولگرایان اعتماد به‌نفس از دست رفته در انتخاباتی نیمه رقابتی را بازگرداند. اصولگرایانی که می‌خواهند، اسطوره رئیس جمهور ۲۵ میلیونی سال ۹۶ را بشکنند و سرمایه سیاسی روحانی را بر باد دهند اما روحانی فراتر از خویش به آینده نظام سیاسی‌ای می‌اندیشد که خود از مؤسسان آن بوده است…
ادامه مطلب را در سایت #سازندگی بخوانید
http://saazandegi.ir/post-1629
#جمهوریت
@jomhuriyat
